Health Advies Breda update: Let’s get physical
❝Dit is je laatste kans, Monique.
Laat sprak ik een hartig woordje met mezelf. Het werd hoog tijd.
❝We kunnen eeuwig door blijven hobbelen. Dát, of we pakken aan, geven het een laatste kans en dan is het genoeg geweest.
Soms moet je gewoon streng zijn.
❝Dan is het voorbij.
Dit was zo’n moment.
Ik kon ook voor eeuwig blijven aanmodderen. Maar dat doe deed ik nu al tijden en wat leverde het me op? In zekere zin een hoop, want ik leer net als iedereen tegenwoordig iets over balans. Je-weet-wel, dat woordje dat voor mijn gevoel nu wel erg gehyped wordt.
Balans. Het lijkt wel iets nieuws, iets écht van deze tijd, maar eigenlijk zoeken we al ons hele leven, en anderen voor ons al hun hele leven, naar een balans. Ons lichaam zoekt ook altijd naar een evenwicht, we willen allemaal de gulden middenweg en in mijn therapiekamer teken ik maar wat graag een balans op het bord. Maar hoe mooi het ook allemaal klinkt en hoe hard men het tegenwoordig ook roept (en soms naar mijn idee net iets te hard, waardoor ik me juist ga afvragen of je nu werkelijk een balans hebt gevonden of jezelf vooral iets probeert wijs te maken. Nee, streep dat nou maar door, Monique, dat hoor je niet te zeggen. Ah, ik streepte het verkeerde door).
De balans vinden klinkt zo mooi, maar datgene waar ik op doel met die “laatste kans” heeft vrij weinig met balans te maken. Of toch wel. You’ll be the judge.
Een fysiek doel
Sinds halverwege mei krijg ik mijn schema’s bij Health Advies Breda. Inmiddels alweer een klein half jaar geleden. Een van mijn voornaamste doelen had te maken met rust en regelmaat (mijn kenmerkende OCD-trekjes en behoeftes) in mijn voeding, maar mijn uiteindelijke – en stiekem vaak verzwegen – hoofddoel heeft toch te maken met een stukje fysiek. Immers, waarom zou ik me anders aan een voedingsschema houden? Of een poging doen me er behoorlijk strikt aan te houden (zelfs al is mijn voedingsschema nooit extreem strikt, to be honest).
Trainen kost me geen moeite. Zolang mijn schema’s uitdagend genoeg zijn (zie hier en hier voorbeelden van mijn benendag en hier mijn billendag) – en daar had Zwier soms een flinke kluif aan (want ja, ik liet hem “gewoon” nieuwe schema’s schrijven als ik het niet zwaar genoeg vond) – ga ik zonder enige moeite naar de gym. Muziek aan, wereld uit. It’s me-time.
Voeding, daarentegen, is een ander verhaal.
Uit de hand gelopen
Mijn fysieke doel is cutten. Vetverbranding. Minder calorieën innemen dan ik verbrand. Ben ik niet zo goed in. Ik ga liever volledig verzadigd naar bed (oké, geen dubbelzinnigheden hier graag) en lig niet graag midden in de nacht wakker met een rammelende maag. Ik kan mezelf ook behoorlijk voor de gek houden met een “maar ik heb mijn shake na de training niet gepakt” en dan vervolgens twintig rijstwafels met die luie protein fluff eten (#trueguiltypleasure). Over misplaatste compensatie gesproken.
It doesn’t work like that.
Ja, we gaan weer even eerlijk zijn en met we bedoel ik ik. Overdag kan ik me echt perfect aan mijn eetschema houden. Met overdag bedoel ik vanaf ontbijt tot aan het moment dat ik uit mijn werk naar huis reis. Dan sta ik met een hongerige pre-workout maag naar de kast te kijken, haal ik mijn rijstwafels en pindakaas tevoorschijn (en krop ijsbergsla, vergeet die niet), en neem ik er twee. Drie. Vier.
❝En nu ga je echt.
En ga ik echt.
Een subjectieve eetbui?
Trainen tot ik écht niet meer kan. Skip ik mijn whey (want vergeten mee te nemen, every. single. time.) en race ik naar huis. Maak ik soms wel, dan weer niet mijn avondeten en ga ik los op rijstwafels en… fill in the blanks. Ik houd mezelf graag voor de gek dat die bak kwark, twintig rijstwafels en wat al niet meer vergelijkbare macro’s moet hebben met mijn avondeten.
❝Houd jezelf voor de gek, ja.
Of het daadwerkelijk een eetbui is, weet ik niet. Het voelt niet als een eetbui en ja, dat maakt het al geen subjectieve eetbui, hè. Ik vind het geen grote ramp en dat is fijn om te merken, want acceptatie is zó belangrijk in het hele mentale proces en “die balans.”
De laatste kans
Maar ik heb ook fysieke doelen die ik wil behalen. Daar moet ik voor gaan óf ik moet ze gewoon loslaten en kiezen voor the easy way. Of wellicht is easy ook niet het juiste woord. Alleen wil ik dus wel echt die doelen bereiken. Ik stelde ze niet voor niets en ze liggen er nog steeds.
Ik ga mezelf echter niet eeuwig voor de gek houden. Als het me op dit moment niet lukt me aan een cut(niet te verwarren met kut)-schema te houden, dan is dat ook oké. Maar ik ga het nog wel eenmaal proberen. Dus heb ik het mezelf gezegd.
❝Dit is je laatste kans, Monique.
Ik kan ervoor kiezen om mezelf eeuwig op een soort vetverbrandingsschema te zetten en dus te leven met een soort instelling van ik-moet-minder-eten, maar steeds op onderhoud te blijven (bij)eten. Kan ik doen, maar wat is dat voor een rare mindfuck? Dus heb ik besloten dat ik nog één keer ga proberen om het serieus aan te pakken.
Lukt het wel? Mooi. Vasthouden en daarna op onderhoud; focus op kracht. Lukt het niet? Ook prima, door naar onderhoud; focus op kracht. Geen blame als het niet “lukt,” maar in ieder geval overgaan naar andere doelen, want ik ga mezelf niet (eeuwig) voor gek houden.
Health Advies Breda
Dus sinds vorige week weer van start gegaan met een nieuw voedings- en trainingsschema en ik ben er helemaal klaar voor. Tot nu toe gaat het lekker, kan ik me behoorlijk goed (behalve dit weekend in Antwerpen of course) aan de voeding houden, blijven de trainingen me uitdagen, maar kan ik er ook wel naar uitzien dat ik dadelijk wat meer focus op kracht mag leggen. Wat niet betekent dat ik nu nooit meer aan vetverbranding ga doen; alleen is het daar dan waarschijnlijk nu niet meer het moment voor.
In mijn trainingen ligt momenteel de focus op benen, billen en armen en zo min mogelijk op borst (want chest split is na een beetje borstoefeningen al te aanwezig naar mijn idee). Qua voeding ben ik in koolhydraten wat opgehoogd om mijn rijstwafel-cravings (ehhhh) wat omlaag te brengen en so far so good. Langzaamaan, met name tijdens trainingen maar ook in real life (wat betekent dat nou weer, Monique?) begin ik echt wat lijntjes en vormen op te merken die er voorheen niet waren.
Misschien ook eens tijd voor een shape-update?
Ik ben overigens ook enorm benieuwd hoe jullie er tegenaan kijken dat je doelen stelt op fysiek gebied. Het valt me op dat er de laatste tijd echt een soort “hype” gaande is waarbij je eigenlijk bijna niet meer mag/kan zeggen dat je graag een bepaalde shape wilt, maar ik kan niet ontkennen dat het zeker van belang is. Absoluut, dat moet en mag niet ten koste gaan van je gezondheid en plezier, maar het is voor mij desondanks een belangrijk (en uitdagend) streven. Hoe sta jij daarin?
LAAT HET ME HIERONDER WETEN OF OP SOCIAL MEDIA EN VERGEET FREUD AND FRIES (EN MIJ) NIET TE VOLGEN OP FACEBOOK OF INSTAGRAM!
Leuke update! Vreetbuien, herkenbaar… Laatste maanden veel gehad, onder het excuus van een ‘bulk’. Het was redelijk gezond voedsel, dat weer wel. Maar een kilo pindakaas (hetzij 100% zonder toevoeging) per maand? Nah, zelfs voor IIFYM te heftig.
Tijdje geleden begonnen met IF (Intermittent Fasting). Dacht een nationale ramp te zijn, maar het bevalt super goed! 8 uurtjes eten per dag en gemakkelijker een calorietekort hanteren. Bonus! Ook nog eens meer energie door gekregen (oké, dat heeft wel deels te maken met het meer slapen vanwege ontbijt overslaan ;)) maar aan te raden is het sowieso! Moet je wel een beetje discipline voor hebben, maar dat heb jij 😉
Succes!
Dank je, Jochem! Wat goed dat je daar toch een weg in hebt gevonden. Wat waren jouw vooroordelen over IF dan? Want eigenlijk zou ik dat ook niet zien zitten, klink teen beetje alsof ik dan nog op momenten eetbuien zou hebben haha als je dan na lange tijd niet eten “opeens” weer een hoop mag eten. Die discipline heb ik bij erge honger juist niet. 😛
De voornaamste voordelen bij IF (vind ik) is dat je binnen de 8 uur dat je mag eten moeizaam grote hoeveelheden calorieën naar binnen kan werken. Uiteraard is dat wel mogelijk door veel ongezond voedsel, maar over het algemeen met een gezond voedselpatroon is dat erg goed te doen. Het enige waar ik moeite mee heb is om aan mijn eiwitdoel te komen dagelijks, ondanks dat ik me voor mijn gevoel lens eet in eiwitten 😛
Het klopt wat je zegt dat je over het algemeen meer eet nadat je weer mag eten, maar opgegeven moment zit je gewoon vol en dan ben je eigenlijk al te veel gaan eten. Je spijsvertering komt dan ook pas op gang dus het duurt letterlijk de hele middag en begin van de avond totdat je weer een beetje trek hebt.
Eigenlijk is het gewoon een kwestie van proberen en ervaren hoe je lichaam erop reageert. Nooit geschoten is altijd mis! Wel aan te raden om minstens 1 tot anderhalve week vol te houden, aangezien je lichaam eraan moet wennen.
Belangrijkste is natuurlijk dat het voor jou werkt! Denkt dat er zeker wat inzit maar voor mij blijft het te veel als een eetbui voelen wanneer ik dat zo doe. Ik vind het juist wel fijn dat mijn lichaam eraan gewend raakt kleinere porties te eten! Bovendien weet ik van mezelf dat ik gemakkelijk voorbij dat volle gevoel kan eten. Ben benieuwd hoe je het blijft vinden en of het je brengt waar je komen wilt!
Nooit geschoten is altijd mis ben ik het in dit geval alleen niet zo mee eens. Ik kan natuurlijk wel de boel weer wat ontregelen terwijl het nu wel redelijk stabiel is en dat zou ik niet willen! 😉 Wat niet wegneemt dat ik het lief van je vindt dat je meedenkt en dat je me wel nieuwsgierig naar dit alles maakt!