Je mag fouten maken

Cognitieve dissonantie | Freud and Fries

Stel, je bent een echte theeleut. Je hebt een grote pot met tien twintig oké vijftig over de jaren verzameld, gekregen op verjaardagen en natuurlijk zelf gekocht. Er staat standaard een waterkoker te borrelen op je aanrecht en je hebt minstens zes theepotten in huis (die je niet gebruikt, daarvoor zijn ze weer te mooi).

Niet alleen ben je een echte theeleut, je bent ook een koffiehater.

Vies. Bitter. Cafeïne is een soort drugs toch? “Koffie moet je leren drinken,” is een uitspraak waarvoor je verontwaardigd je neus ophaalt. Waarom zou je überhaupt die moeite nemen? Al jaren verkondig je dat je nóóit koffie zult drinken.

Tot je je eerste protein frappuccino maakt.
Gewoon uit nieuwsgierigheid.

Hallo koffie.

En doei principes.
Doei keiharde opvatting dat je nooit koffie zult drinken.

Ga je voor die ene heerlijke kop koffie je principes overboord gooien?

Soms mag je best je principes overboord gooien | Freud and Fries

Nu denk je misschien, koffie, thee, errr… big deal?! Dat is het natuurlijk ook helemaal niet. Ik mag deze post dan zijn begonnen met een persoonlijk belang (namelijk: het recept van deze protein frappuccino terwijl ik laatst nog aangaf dat ik dus-echt-geen-koffiedrinker ben) en schuilt een diepere waarheid in waar ik het graag eens over wil hebben.

Niemand wil fouten maken

Hoewel we er niet omheen kunnen dát we het doen, maken we niet graag fouten. Toegeven is vaak al helemaal taboe. Nog liever wringen we ons in allerlei bochten om het maar niet uit te spreken. “Ja, ik bedoelde het natuurlijk ook niet helemaal zo…”

Alleen wat als je een nieuwe studie bent gestart of enthousiast hebt verkondigd dat je eindelijk je droombaan hebt gevonden maar je na enkele weken of maanden erachter komt dat het eigenlijk helemaal niet zo je ding blijkt? Je gaat nog amper naar de colleges of de taken die je opgedragen krijgt zijn niet volgens verwachting. Een stuk moeilijker om daar onderuit te komen. Soms beginnen we zelfs een beetje tegen onszelf te liegen: “nou ja, ik heb wel leuke klasgenoten.” “In ieder geval krijg ik betaald.” Argumenten waarbij je je af kunt vragen of deze wel essentieel zijn.

Cognitieve dissonantie

Wanneer er een tegenstrijdigheid is tussen onze gedachten en ons gedrag (je zegt het een maar doet het ander, of je doet het een maar denkt het ander) spreken we van cognitieve dissonantie. Cognitieve dissonantie brengt een vervelend en vooral ongemakkelijk gevoel met zich mee en dat gevoel hebben we niet graag. Dat gevoel proberen we op allerlei manieren te omzeilen.

We negeren dat er nog een andere kant is. “Ik hoef die koffie niet te proberen. Ik lust het toch niet. Ja, ik weet het zeker.” Of we liegen over de tegenstrijdigheid. “Ik vind die baan op zich ook wel leuk.” We praten het gewoon goed. Dat is wel zo makkelijk. Het kan toch zeker niet dat je je principes overboord gaat gooien?

Ben ik zwak?

De tegenovergestelde weg inslaan dan welke je in de eerste instantie had gekozen voelt vaak als een falen. Ben je zwak omdat je niet vol kunt houden?

Of ben je juist sterk omdat je besluit een nieuwe start te maken en de onzekerheid tegemoet te gaan? Of omdat je besluit naar de goed onderbouwde adviezen te luisteren in plaats van vast te houden aan misschien stiekem toch irrationele doelen of standpunten? Het is eigenlijk ook maar net hoe je het bekijkt.

Ik vraag het me ook af wanneer ik iemand aanspreek op een niet-helemaal-juiste (lees: verkeerde) houding tijdens het sporten en een tip meegeef maar vervolgens de opmerking krijg: “ik doe het al jaren zo.” Oftewel: ik weet het beter. Dat kan. Als jij over jaren een versleten rug wil. Ook prima.

Opnieuw starten

Opnieuw starten is natuurlijk best een beetje eng. Niet alleen omdat het onzekerheid met zich meebrengt (“is dit nu wel de goede keuze?”) maar ook omdat je misschien wel eens de opmerkingen van anderen moet trotseren. Maar het is wel jouw leven en jouw pad. Jij bent degene die dit leven leidt en niet die ander. Zij mogen hun keuzes maken, jij maakt de jouwe.

Onzekerheid in het leven, daar kun je gewoonweg niet omheen. Als alles veilig en zeker was waren er geen uitdagingen, was er niets om naar te streven en zijn dat nu juist niet de mooie aspecten aan het leven?

Ik denk het wel. Dus bij deze:

Ik lust wel koffie.

WIST JE AL DAT FREUD AND FRIES OOK EEN FACEBOOKPAGINA HEEFT? JE KUNT ME OOK OP INSTAGRAM VOLGEN VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *