Monique Op Maandag #32 ♡ Strong Viking Water Edition
Al weken ging het erover. In de laatste week werd er afgeteld in de groepapp, dat ik bijna mijn telefoon tegen de muur wilde gooien. We hadden al een hele toffe bootcamp gehad van tevoren en ik train nu al een hele tijd, maar zou het allemaal wel genoeg zijn? De Marikenloop had ik dit jaar al doorstaan en ik was de laatste weken weer aan het hardlopen, maar zou ik het wel aankunnen?
Strong Viking Water Edition.
De Viking Run bij Berendonck. Ik had er een flinke smak geld voor neergelegd dus doorstaan zou ik hem sowieso. Maar mijn voorbereiding was minimaal: ik had horen vertellen over de Iceman, maar wat hield het precies in? En ze zeiden iets over een enorme glijbaan, maar ik had niet uitgezocht wat ik me daar dan bij moest voorstellen. Ik stapte er redelijk blind in; ik wist nog net dat het afgelopen zaterdag zou zijn. Gelukkig wisten mijn collega’s wél hoe laat.
Startvak Muddor was om 12.20 uur en daar stonden we. Niet zo ver van de muur, ons enkelbandje om, ons gele polsbandje om, nog gehuld in schone kleding, modderloze schoenen, vol van hoop en een beetje spanning. Om ons op te peppen en klaar te stomen begonnen we met een roarrr en vervolgens de warming-up. Uiteindelijk legden we met alle mede-vikings een eed af (we leave no viking behind) en na een luidkeels oorah-gebrul klonk het startschot en vlogen we één voor één over ons eerste obstakel: de muur. Teamwork just got started.
https://www.instagram.com/p/BVcprjMF-an/?taken-by=freudandfries
Dertien lange kilometers zouden we gaan ploeteren en rennen door de bossen van Berendonck, op zo’n halfuur fietsen van mijn huis. De eerste obstakels waren goed te doen, zoals een stukje door het water lopen, iemand op de rug nemen (dat hadden we nog geoefend tijdens bootcamp) en jezelf over balken zwieren (hoewel het even duurde voordat je die techniek te pakken kreeg – zeker ik als kleintje). De eerste aanraking met water was, zoals meestal, een klein beetje onprettig, maar al gauw goed te doen, want ondanks dat het bewolkt was, was de temperatuur prima. En terwijl we weer verder jogden kwamen wij als natte – en nog schone – groep als een groepje vikings tegen die flink onder de modder zaten. Be prepared.
En ja hoor, iets later tijgerden we door modder onder het prikkeldraad, gleden we van modderhopen in uitgegraven slootjes en maakten we burpees wanneer een oefening niet goed genoeg werd voldaan. Maar zodra die modder weer wat begon op te drogen was er weer een volgende brug waar we vanaf moesten springen of een sloot met balken waarover we moesten duiken.
Hoe verder we kwamen, hoe lastiger de obstakels werden. Muren waar je tegenop moest klimmen of alleen overheen kwam met de hulp van anderen, klauteren aan een touw over water (ik heb de brandwonden nog op mijn benen helaas), een schuine helling waar je tegenop moest rennen, de Iceman waarbij je in een bak met ijskoud water onder een muurtje moest zwemmen (viel uiteindelijk wel mee met de kou) en als toppunt (vond ik dan) een pad tussen de bomen vol modder zodat je op sommige momenten tot je middel in de blub stond en jezelf voorttrok in de hoop geen schoenen te verliezen.
Wat een uitdaging en wat enorm tof om zo samen te doen. Tegen het eind waren mijn benen wel zwaar en mijn lichaam helemaal leeg en energieloos, maar geweldig om dan met zijn allen over de finish te komen (al kost het wel echt het laatste restje energie om dan nog daarop te klimmen). Op de foto, T-shirts en drinken scoren en dan alleen nog maar keihard chillen met de beentjes omhoog.
Was jij er ook of heb jij ooit meegedaan aan een obstacle run? Zou je het graag eens willen of is het echt helemaal niks voor jou? Ik ben benieuwd, dus laat het me weten! VOLG MIJ OOK OP FACEBOOK OF INSTAGRAM EN BLIJF OP DE HOOGTE!
Social
Follow me on: