Personal Body Plan ♡ Week 4

We zijn een stel paradepaardjes, perfecte verlichte wezens met een geweldig leven, een geweldig lijf, een geweldig humeur. Ik niet overigens, maar in ieder geval probeer ik het te verbergen. Met een glimlach, een filter of een foto die nooit gepubliceerd werd.

Negativiteit, daar zit niemand op te wachten, vul ik maar alvast in voor een ander. Echte vrienden prikken daar doorheen, hoop je. Maar, eerlijk is eerlijk, je wordt er moe van wanneer iemand alleen maar negatief en pessimistisch is. Je kunt nog zoveel van iemand houden, op een gegeven moment trek je het niet meer. Ik heb liever dat mensen me wel verdragen, dat ze me aardig vinden. Dus ben ik gewoon mijn vrolijke zelf, of in ieder geval iets wat voor mij doorgaat.

Draag ik dan een masker of stap ik juist uit de slachtofferrol?

Ofwel, benader ik het negatief of positief?

Iedereen draagt wel eens een masker. Er is altijd wel een situatie waarin je je beter (of slechter) wilt voordoen dan je bent: een sollicitatiegesprek, een date of die keer dat je geen zin had naar school te gaan en je moeder moest overtuigen dat je je echt niet lekker voelde. Maskers zijn als rollen die we aannemen: het uitgelaten kind, de bezorgde moeder, de ijverige student (of lakse student, want dat schijnt een passender stereotype te zijn). In verschillende situaties dragen we verschillende maskers, nemen we verschillende rollen aan.

Iedereen voelt zich wel eens slachtoffer. Van de omstandigheden of van ons eigen gedrag. Terwijl ons eigen gedrag júist iets is wat (in veel gevallen) door onszelf beïnvloedbaar is. Herinner je je het G-schema nog? Gebeurtenis, gedachte, gevoel, gedrag (en gevolg). De gebeurtenis blijft gelijk maar de gedachte kun je zo ombuigen dat er een heel ander gevoel, gedrag en gevolg uit voortkomt.

VAN:

Vandaag liep niet zoals ik wilde.

“Ik heb gefaald.” “Ik zal ook nooit veranderen.”

Verdriet, boosheid, wanhoop, machteloosheid.

Ik baal, weer een bevestiging dat ik zwak en niets waard ben.

Ik blijf me rot voelen, ik blijf erin hangen, ik word bevestigd in mijn verwachting.

NAAR:

Vandaag liep niet zoals ik wilde.

“Niet leuk maar wat kan ik ervan leren?” “Gebeurd is gebeurd, hoe ga ik nu verder? Hoe pak ik het op?”

Verdriet maar ook opluchting, hoop.

Ik ga op zoek naar oplossingen, ik ga door, ik bestraf mezelf niet.

Ik word steeds bewuster van mijn valkuilen, leer ermee omgaan en mogelijk worden ze zelfs minder. 

Het laatste brengt je steeds dichter bij dat perfecte verlichte wezen met een geweldig leven, een geweldig lijf, een geweldig humeur. Sort of. Het is natuurlijk onzin dat de weg (naar jouw top) zonder hobbels en kuilen verloopt. De weg omhoog maakt je echter wel sterker en beter bestand tegen oude (en nieuwe) valkuilen.

Het is ook onzin dat er werkelijk perfecte verlichte wezens met een geweldig leven, een geweldig lijf, een geweldig humeur bestaan. In ieder geval niet constant. De fitgirl met haar mooie foto’s, mooie woorden en prachtige bordjes voer heeft ook haar struggles. Dat is gewoon niet zo aantrekkelijk voor de foto of het onderschrift. De celebrity komt alleen maar in de bladen met de absolute hoogtepunten of dieptepunten, maar niet de triviale dingen waar jij en ik misschien ook wel tegenaanlopen.

Daar zit niemand echt op te wachten. Maar tegelijkertijd beseffen we daarom ook niet (echt) dat het iedereen overkomt. De op het oog succesvolle zakenman heeft ook wel eens teveel stress dat hij zijn personal trainer afzegt, een snelle snack naar binnen propt die eigenlijk niet in zijn dieet past en ‘s avonds niet in slaap komt. Zonder dat het meteen een burn-out is. De actrice heeft ook wel eens te veel gegeten en moet op een feestje verschijnen met een opgeblazen gevoel (I imagine) met het idee dat ze er zwanger uitziet in haar strapless dress.

We zijn ook allemaal maar mensen.
Waar overigens geen maar voor hoeft te staan.

Week vier van mijn Personal Body Plan was ook een week van spierpijn, 8×8-schema’s, eindelijk van drie naar vier dagen en zware trainingen.  Het was ook een week van struggles, mezelf tegenkomen, heel veel vallen en opstaan. Ik besloot het te delen, iets wat ik eigenlijk nooit doe. Liever ben ik een paradepaardje dat ‘s nachts wegkruipt in een hokje van haar donkere stal. Maar ik begon Personal Body Plan omdat ik stappen wilde maken en die neem je niet altijd met een tooi op je hoofd.

WIST JE AL DAT FREUD AND FRIES OOK EEN FACEBOOKPAGINA HEEFT? JE KUNT ME OOK OP INSTAGRAM VOLGEN VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!