Beat That ♡ Alleen op reis

Beat That ♡ Alleen op reis | Freud and Fries

❝Dat je dat durft.

❝Jeetje, wat stoer.

❝Ik wou dat ik dat kon.

Het is de derde keer in mijn leven dat ik zulke uitspraken hoor en misschien gek dat ik me erover blijf verbazen. Blijkbaar is het wel écht een ding. Misschien ligt het vooral aan mij dat ik er geen big fuss van maak. Moet ik dan toch maar in paniek raken nu?

Het is eindelijk zover. Mijn eerste reis naar Azië – ik ga naar Thailand. Het duurt nog even, maar mijn vlucht is geboekt (belangrijk) en de oppas voor mijn katten geregeld (belangrijk!). Het aftellen is begonnen (symbolisch dan, ik heb geen idee hoeveel dagen nog).

Ik ga naar Thailand en ik ga alleen. Tenminste, voor nu – wellicht sluit er nog een vriendinnetje aan, maar zoals het er nu uitziet ga ik alleen op reis. En dát, dat is blijkbaar een ding. Het is dapper, gedurfd, stoer en “ik-wou-dat-ik-het-kon.” En dan vraag ik me af: waarom kan je het dan niet?

Alleen zijn

Eén van de grote angsten is het alleen zijn. Overdag wanneer je door de stad loopt of ‘s avonds wanneer je in je hotel bent beland. Ik denk dat vooral de avonden daarin belangrijk zijn, want overdag heb je meestal nog wel allerlei activiteiten waarmee je je kan vermaken en je mensen tegenkomt. Maar die activiteiten, mensen en plekken kom je natuurlijk ook in je eentje tegen. Er is niemand om het mee te delen, in zekere zin.

Maar ben je werkelijk zo alleen?

Alleen op je hotelkamer

Ik denk van niet.

Neemt niet weg dat ik me ook heus wel eens zo (heb) (ge)voel(d). Er waren momenten op Madeira dat ik me alleen voelde, dat ik best iemand bij me had willen hebben om te praten over wat er vandaag of gisteren was gebeurd, dat het ongemakkelijk voelde om alleen in een restaurantje te gaan zitten om te eten. Op Machico koos ik er bijvoorbeeld voor om in de lounge te zitten in plaats van op mijn hotelkamer, zeker als ik nog een regenachtige middag en avond voor me had.

Maar ik koos er ook voor om een jongen uit het hotelpersoneel te negeren omdat hij me graag in de avonden wilde vermaken en ik dáár totaal geen zin in had. Je kiest er zelf voor om wel of niet op je hotelkamer te gaan zitten. Je kiest er ook zelf voor óf je op een hotelkamer gaat zitten. In een hostel heb je al sneller aanspraak, dus als je niet per se de voorkeur geeft aan een hotelleven zou ik je dat aanraden.

Alleen uiteten

Om te gaan uiteten in mijn eentje moest ik wel even over een drempel. Het is best raar om een table for one te vragen (of in ieder geval: het voelt raar) en enkel jezelf als gezelschap te hebben. Ga ik dan niet als een malle mijn eten naar binnen werken en weer naar “huis”? Dat laatste ligt aan jezelf natuurlijk en het viel mij op dat ik juist extra kan genieten van alleen eten. Ja, je mist misschien de gesprekken tussendoor, maar die kan je opvullen door een leuk boek mee te nemen, mensen om je heen te observeren en te genieten van je omgeving en het voedsel, eens wat meer mindful te eten. Je bent in een ander land, eet misschien wel een nieuwe, nog onbekende maaltijd – probeer die maar eens écht te proeven.

Daarnaast, mocht je echt niet alleen willen eten, in een land als Thailand – het Mekka van backpackers – kom je vast ook anderen tegen die ook alleen moeten eten en het wel op prijs stellen om eens samen te gaan. Maar goed, dat is iets wat ik (nog) niet zeker weet en zelf zal moeten ervaren.

Probeer echter niet in de valkuil te stappen waar ik in het begin van mijn vakantie steeds in trapte: steeds je vertrouwde voedsel in de supermarkt halen en in je hotelkamer oppeuzelen – dat is echt zonde van op vakantie zijn in een land met haar eigen cuisine.

Alleen voelen

De grote vraag is, wat is nu werkelijk zo erg aan je alleen voelen? Is het een gevoel dat je niet aankunt – niet kunt handelen? Is het een taboe om je af en toe eens rot te voelen op je vakantie? Ook wanneer ik met iemand samen ga, komen deze momenten wel eens voor. Dat ik genoeg heb van iemand anders en júist liever even alleen wil zijn. Dat gevoel neem ik dan óók voor lief. Misschien sluit ik me zelfs even af.

En als ik niet alleen wil zijn, zoek ik gezelschap op. In dat land of bij het thuisfront, afhankelijk van de tijd en/of het tijdsverschil. Óf ik laat het gevoel even over me heen spoelen, want ja, het is een gevoel dat er kan en mág zijn. Meestal (of altijd wel?) is het een gevoel dat je ook aankan. Het is minder leuk, maar je overleeft het wel. Leer het verdragen.

Mezelf tegenkomen

Beat That ♡ Alleen op reis | Freud and Fries

Deze uitspraak hoor je ook vaak.

❝Ik ben bang dat ik mezelf tegenkom.

Wat betekent dat nu eigenlijk? Ik vraag me dat serieus af. Wie is die grote, boze zelf die je tegen gaat komen? Ga je het soms niet aankunnen? Ga je ontdekken dat je totaal niet in staat bent jezelf te redden ergens anders op de wereld, dat je niet in staat bent voor jezelf te zorgen? Wat is er precies aan jezelf dat je niet wílt tegenkomen? Is er een duistere kant van jezelf die je niet wilt leren kennen? Word je een gruwelijk monster wanneer je alleen en met jezelf bent?

Even alle sarcasm aside, ik ben oprecht benieuwd hoe je jezelf gaat tegenkomen.

Wat ik zelf denk is dat je gaat ontdekken dat je perfect in staat bent dingen voor jezelf te regelen. Misschien niet altijd even makkelijk en spontaan, misschien niet altijd zonder kleerscheuren of awkward situations, maar ik heb zo het vermoeden dat je jezelf in de meeste gevallen wel kunt redden. En dat zou dan juist je winst kunnen zijn: dat je leert dat je eigenlijk veel meer kan dan je wellicht ooit dacht.

Van de andere kant vraag ik me af: in hoeverre kom je jezelf méér tegen dan dat je jezelf thuis tegenkomt? Hoe ben jij in staat jezelf thuis te vermijden? Ik heb namelijk geen idee. Ik kom mezelf dagelijks tegen en óók in mijn dagelijks leven loop ik tegen dingen aan. Ik houd bijvoorbeeld echt niet van presentaties geven. Ik vind telefoongesprekken voeren niet echt prettig (al word het makkelijker door steeds te doen). Ik kan het vrijwel nooit bij één aflevering van een serie houden. Ik moet altijd wandelen als ik een boek lees (hoewel ik hier wat “beter” in word). Ik ben totaal niet in staat om uit te slapen (half negen is max). Dingen die overal tegenkom – niet per se (of misschien zelfs minder) alleen op reis.

Mocht er dan toch iets zijn wat je thuis dan kan vermijden (yet I ask you: what?), waarom zou je het dan voor de rest van je leven willen vermijden – of tot wanneer dán? Gaat dat je werkelijk helpen, voor de rest van je leven iets over jezelf uit de weg gaan, is dat dan de beste optie?

You can – or can you?

Weet je nog, die eerste keer dat je naar de sportschool ging en je niet wist wat je moest doen, je een brok in je keel voelde, zo gespannen was? Of elke andere situatie die je binnen zou stappen maar waarvan je niet wist wat je precies moest verwachten. Je kan je vast wel iets bedenken.

❝Kon je het aan?

Ja. Ja, dat kon je. Je bent hier nog steeds, dus hóe je het ook bent doorgekomen, JE.BENT.HET.DOORGEKOMEN. En waarschijnlijk, als ik dat zo mag stellen, ben je het nog goed doorgekomen ook. De meeste vakanties – zeker wanneer je in een nieuwe omgeving duikt – zijn mooi. Er zijn tal aan nieuwe bezienswaardigheden, stukjes natuur en cultuur om verwonderd over te zijn, om je te vermaken en je te voorzien van heerlijke prikkels. Het gaat je geweldige – wellicht overweldigende – ervaringen geven. Dus in de meeste gevallen gaat het een positief iets worden.

Dan is er alleen nog die drempel van “de onzekere situatie” die je tegenhoudt. Alleen heb jij al duizendmaal bewezen dat je ook dat aankan. Het kost alleen moeite en wat spanning vooraf want “wat gaat er precies gebeuren?” You don’t know. Maar als we nooit iets nieuws waren aangegaan, zaten we nu nog steeds op mama’s schoot naar de grote, boze wereld te staren.


MEER VAN MIJN STUKJES? VOLG FREUD AND FRIES (EN MIJ) OOK OP FACEBOOK OF INSTAGRAM!

4 reacties op “Beat That ♡ Alleen op reis”

  1. Jochem schreef:

    Ik vind het heerlijk om alleen te reizen! Eigen planning, eigen tempo en zelf bepalen wat je doet en laat. Vind ik niks mis mee. Al is het delen van je verhalen met iemand wel leuk natuurlijk. Maar eenzaamheid of ongemak is hij mij absoluut niet van toepassing. Heb zelf het idee om volgend jaar maximaal een jaar naar Australië te gaan! Alleen… Maar zoveel mensen te ontmoeten 🙂

    P. S. Wil best met je mee naar Thailand hoor!

    • Monique schreef:

      Ja, precies wat jij zegt. Liever toch mijn eigen tempo en route bepalen en vanuit daar nieuwe mensen ontmoeten. Dat trekt mij nu ook het meest. Waren wel wat vriendinnen die mee wilden, maar uiteindelijk toch besloten dat ik liever alleen ga (dus sorry haha). Ik heb tot nu toe ook vooral ervaren dat ik het best prettig vind om op mezelf te zijn en ik ook niet zo’n last van die eenzaamheid heb.

  2. IrisM schreef:

    Ben zelf nog nooit echt alleen geweest. Maar zie mezelf dit wel doen. Want in eigen land durf ik wel al een stadje op mezelf te bezoeken, ‘alleen’ te eten, ‘alleen’ dingen bezoeken. Soms heb ik hier zelfs nood aan. Gewoon even ik en mezelf. En als ik dan toch van gedachte verander vind ik vaak wel iemand die ook op zoek is naar een babbeltje. Zo leer je ook eens nieuwe mensen kennnen :). Dus echt een reis alleen maken zie ik in de toekomst ook nog gebeuren. Tof artikel!

    • Monique schreef:

      Tof dat je er zo in staat! En wat je zegt, als je wilt kan je altijd met iemand een praatje houden, vaak staan mensen er best voor open. Waar zou je het eerst naartoe gaan als je alleen zou gaan?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *