I crave, you crave; maar waarom dan?

craving-ego-depletion-freud-and-fries-1

Het is 3.06 uur. Ik weet (nog) niet precies waarom ik wakker ben geworden maar ik weet wel wat ik nooit op mijn telefoon had moeten kijken. De getallen staan op mijn netvlies gebrand. 3.06 Ik had gewoon om moeten draaien om verder te slapen. Nu is het gedoemd.

En met die gedachte is het ook meteen gedoemd.

Kleine kans dat ik vannacht nog ga slapen.

GRRMBL

Oh, dáárom werd ik wakker.

Mijn maag geeft me de eerste hint. Nu in eenmaal klaarwakker ben, zijn mijn hersenen in staat de signalen van mijn lichaam waar te nemen. Honger. Ik wil eten. Waarschijnlijk is dat het enige wat gaat helpen me weer in slaap te krijgen.

Tegelijkertijd ontwaakt er ergens in me mijn discipline: “nee, Monique, je wacht maar gewoon tot 7 uur. Hoe lang is dat nou…”

“Nog vier uur, verdorie. Veel te lang. Je moet nu eten, dan kan je gewoon weer slapen. Hmm, eiwitrepen. Je hebt nog eiwitrepen!”

“En je weet hoe dat gaat, één eiwitreep wordt twee eiwitrepen en voor je het weet, word je morgen wakker met je hele prullenbak vol lege wikkels.”

Het gaat nog even door, maar welke keuze het ook wordt, uiteindelijk gebeurt het sowieso. Midden in de nacht dan wel in de ochtend bij mijn ontbijt: ik geef toe aan mijn cravings. Ofwel overtuig ik mezelf er midden in de nacht van dat het beter is zodat ik kan slapen, ofwel ik slaap zo slecht dat ik me in de ochtend er niet van kan weerhouden om alsnog “los te gaan.” Tenminste, dat is mijn theorie.

Om te begrijpen waarom je makkelijker toegeeft aan cravings na een slechte nachtrust of een avond stappen (at least, zo lijkt het voor mij te werken), wil ik jullie iets vertellen over ego depletion.

Mentale spier

Je zou wilskracht kunnen zien als een soort mentale spier. Zoals bij elke oefening functioneer je het best wanneer je zo geconcentreerd mogelijk bent. Een squat voer je liever ook niet uit terwijl iemand tegen je staat te praten. Zeker niet wanneer je flink wat gewicht aan je stangen hebt hangen. Hetzelfde geldt voor wilskracht: hoe meer dingen je tegelijkertijd aan het doen bent, hoe lastiger het is om zelfcontrole te behouden. En hoe meer er mentaal van je gevraagd wordt (denk maar aan bikini fitness atleten die ver in hun prep zitten), hoe moeilijker het is om die “zelfcontrolespier” gespannen te houden.

Ego depletion gaat precies daarover: hoe meer er mentaal van je gevraagd wordt, hoe minder krachtig jouw wilskracht zal zijn. Een voorbeeld hiervan komt uit een onderzoek dat in 1998 (Baumeister, Bratslavsky, Muraven & Tice) werd gedaan. Wanneer iemand een chocolaatje werd aangeboden tijdens het uitvoeren van een moeilijke puzzel, was men eerder geneigd het chocolaatje te nemen dan wanneer de lastige puzzel niet werd gemaakt.

De invloed van slaap

Mentaal in beslag genomen worden door een puzzel is één ding. Wanneer je slecht geslapen hebt – of het nu gaat om laat naar bed gaan, een gebroken nacht of veel te vroeg wakker worden – is het een stuk lastiger ons te focussen op wat we willen doen. Je bent te moe om te lezen, om een tv-programma daadwerkelijk te volgen (en nee, ik heb het dan niet over een beetje glazig staren naar Teenmom, of wat je tegenwoordig zoal kunt kijken). En je bent dus ook te moe om dat stukje wilskracht strak te houden.

Het hoeft dus ook geen wonder te heten dat het zoveel moeilijker is je aan je dieet te houden wanneer je slecht geslapen hebt. Ik zeg dieet en daarmee bedoel ik elk schema wat je kan volgen omdat je jezelf bepaalde richtlijnen hebt opgelegd omdat je een bepaald doel voor ogen hebt. Of had. Want dat is even uit het oog verloren wanneer je je niet optimaal geslapen hebt.

Het is ook wel daarom dat wordt geadviseerd om vooral goed te slapen wanneer je wilt afvallen. Je bent nu eenmaal helderder, meer gefocust en beter in staat om zelfcontrole te behouden wanneer je goed bent uitgerust. Namelijk: geen ego depletion.

Emoties onderdrukken

Wat ik zelf overigens nog een opmerkelijk iets vond komt uit een onderzoek door Vohs en Heatherton (2000) die mensen-op-een-dieet een film lieten kijken. Degenen die daarbij werden gevraagd om hun emotionele reacties te onderdrukken, hadden tijdens een ijsproeverij na de film de neiging meer te eten dan de groep die hun emoties niet hoefde te onderdrukken.

Doet mij weer een beetje denken aan het emotionele eten en de neiging daarbij om je “gevoel weg te eten,” iets waar ik ook al eerder over schreef.

Wat denk jij?

Zoals zoveel psychologische onderzoeken kan het een en ander in twijfel worden getrokken. Ik weet ook uit de tijd dat ik onderzoeksverslagen moest schrijven, dat we altijd onze conclusie/discussie moesten afsluiten met belangrijke verbeterpunten. Het lastige bij dit soort onderzoeken als hierboven is bovendien dat we hypotheses en theorieën vormen over processen die van binnen gaande zijn. Innerlijke processen waarnaar we niet direct kunnen kijken.

Dus, after all, is het een stukje speculatie, en vooral ook míjn stukje speculatie. Maar nu ben ik wel benieuwd, hoe sta jij hierin? Kan je je hierin vinden of heb je eigenlijk hele andere ideeën? Be sure to let me know!

LAAT VAN JE HOREN EN VERGEET NATUURLIJK NIET FREUD AND FRIES OP FACEBOOK OF INSTAGRAM TE VOLGEN!

4 reacties op “I crave, you crave; maar waarom dan?”

  1. Annelies schreef:

    Dit is een onderwerp waar ik wel op moest reageren weer 🙂
    Ik kom nu zelf uit een prep en dus uit een situatie waarin mijn lijf schreeuwde om eten. Als ik aan het wandelen was tijdens de middagpauze en er lag een zak van de frituur op de grond, kwam dat “duiveltje op m’n schouder” even fluisteren “zou er nog iets in zitten?”. Zo’n gekke dingen. Koude restjes, half ontdooide kip, … you name it 😀

    Naar mijn gevoel maak je de fout om met dat stemmetje in dialoog te gaan. Accepteer dat het er is, en dat het een ander deel van je hersenen is. Even googlen op “Brain over binge” 😉 Hielp mij enorm!

    • Monique schreef:

      Hey Annelies, altijd leuk (en goed!) als je reageert. Ik geloof maar wat graag dat je die cravings ook kent en wat je zegt, daar geloof ik ook in. Accepteren dat dat stemmetje er zit. Maar ik denk dat het niet wegneemt dat ego depletion (of in ieder geval, minder mentaal “fit” zijn) kan bestaan, als twee dingen los van elkaar.

      Ik ga dat nog eens opzoeken (maar vanavond niet, vanavond even ontspannen), thanks voor de tip!

      • Annelies schreef:

        Hey meid,

        Heb je het e-book al gelezen ondertussen? Ik ben wel benieuwd wat je erover denkt, voor mij is het een echte hulp. Ego depletion bestaat zeker, maar is niet zozeer van toepassing als je de auteur van het boek kunt geloven. De methode om de eetbuien tegen te gaan kost namelijk weinig tot geen mentale moeite. Het is maar als je aandacht schenkt aan de “urge to binge” dat ze je moeite gaat kosten.

        • Monique schreef:

          Maar denk je niet dat geen aandacht schenken aan iets ook veel mentale moeite kost? Immers, je moet jezelf weerhouden van iets wat je geneigd bent te doen, waartoe je een drang voelt. Ik ga het nog lezen, misschien morgen want dan heb ik een vrij dagje! Ben benieuwd!

Laat een reactie achter op Annelies Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *