Travel ♡ Bangkok: Moesson en crossfit
Op dag twee in Bangkok had ik Jesse leren kennen en vandaag – een dag later – liep ik met hem door deze drukke stad. Waar ik twee dagen ervoor nog dacht geen vrienden te maken en volledig aan mezelf overgeleverd te zijn, liep ik nu met deze Amerikaanse boy te kletsen alsof we elkaar al tijden kenden. Ik blijf het ergens bizar vinden hoe makkelijk het is om contact te maken wanneer je (alleen) aan het backpacken bent. En was dat immers niet de reden dat ik alleen was gegaan, zodat ik me niet aan mijn reisgenootje zou vastklampen maar er júist op uit moest?
Precies.
En hoewel dat op het eerste oog – of beter gezegd, met mijn eerste voet op de Thaise bodem – mission impossible had geleken, bleek het nu werkelijk zo makkelijk “als men zegt.”
Ik had ‘s morgens mijn vers gesneden fruit en smoothie al bij de vlakbij gelegen fruitbar gehaald en even later stond Jesse voor de ingang van mijn hostel en konden we vertrekken. Als ik zo terugdenk, weet ik niet meer zeker wat ons plan was; volgens mij waren we onderweg naar Wat Saket (Golden Mountain). Ergens op een kruispunt werden we aangesproken door een Thaise vrouw die ons (joh) voor toerist aanzag. Nee, het had geen zin om naar Wat Saket te gaan want die was gesloten, maar als we die-en-die route namen konden we dit-en-dat zien. Ze zou even een tuktuk voor ons regelen voor slechts 20 baht en dan bracht die ons direct naar wherever.
Vóór mijn reis had ik me natuurlijk al ingelezen in alle boobytraps en tricks die toeristen kan overkomen, maar omdat dit ook de maand was van de begrafenis van de koning leek een gesloten tempel nog niet zo heel opvallend. Ergens herinnerde ik me ook de uitspraak dat “een echte Thai je nooit zomaar zal aanspreken,” maar ik wilde Jesse ook niet meteen tekort doen omdat hij wel zo enthousiast reageerde en ik wist niet zo goed hoe ik het hem onopvallend kon zeggen zonder dat die best-goed-Engelssprekende vrouw het ook zou horen.
We stapten dus in een tuktuk en raceden door de straten van Bangkok tot aan een pontje die we wel mooi konden nemen voor 1000 baht. Jesse begon te beseffen dat dit eigenlijk best wel duur was en dat dit waarschijnlijk een tourist trap was en we besloten toch zelf onze weg te vinden. Enkele honderden meters verderop, met talloze excuses van Jesse en mijn “het maakt me echt serieus niet uit, ik had toch nog nooit in een tuktuk gezeten” besloten we te gaan voor een koffie (voor hem) en een smoothie (jup, nog één) en mocht ik EINDELIJK de gids zijn (wat werkelijk op mijn lijf geschreven is, no irony).
En we waren BIJNA bij Wat Saket toen opeens de regen met bakken uit de hemel viel. Werkelijk waar.
In eerste instantie stonden we ergens onder een afdakje te kijken en ons af te vragen wanneer er een eind aan zou komen, maar na ruim een kwartier trokken we onze schoenen uit en renden terug naar de straat waar wat meer afdak was. Ik dacht er vooral nog aan dat blote voeten werd gezien als iets voor arme mensen en vroeg me af wat er nu van me gedacht zou worden, maar gaf toch de voorkeur aan droge schoenen (aangezien ik ook maar één paar bij me had).
Water stroomde door de straten, er waren nog nauwelijks auto’s te zien en onweer donderde vlak boven ons hoofd, inclusief luide knallen en heldere bliksemschichten (which I absolutely love).
Toen het eindelijk wat rustiger werd gingen we op zoek naar een koffietentje maar kwamen eindelijk bij een klein houtwinkeltje waar we wat spulletjes kochten. We lunchten bij Youta Vegetarian in Chinatown, waar we iets eerder ook door de Flower Market hadden gelopen, en besloten nog terug te gaan naar Wat Saket. Bleken we echt om de hoek van een goede schuilplaats inclusief stoelen bij Wat Saket geschuild te hebben…
Omdat ik moe werd en wat hoofdpijn begon te krijgen en Jesse ‘s avonds met zijn vader zou dineren namen we afscheid. Ik heb nog een tijdje uitgerust op bed en ‘s avonds opnieuw bij Markintiny gegeten.
De volgende dag stond mijn wekker op 06.15 uur. Ik had de avond ervoor gebeld met een vrouw bij Crossfit Ten500 of ik de volgende dag kon aansluiten. In eerste instantie wilde ik een privélesje pakken, maar zij raadde aan dat ik met de groepsles meedeed. Ik besloot die van 07.00 uur te doen omdat ik diezelfde ochtend nog de trein naar Ayutthaya (om 10.05 uur) wilde pakken.
Na een stukje opwarming (200 meter rennen, 200 meter roeien) en techniektraining startte de WOD (en meteen mijn allereerste): snatches gecombineerd met burpees. Hoewel iedereen om mij heen gewichten aan hun stangen hingen, besloot ik met enkel de stang aan de slag te gaan. Misschien had ik mezelf iets hoger moeten inschatten, want eigenlijk ging de WOD me behoorlijk prima af.
Met een dreigende regenbui boven het hoofd en een rommelende maag snelde ik terug naar mijn hostel om te douchen en uit te checken, over een uur vertrok mijn trein naar Ayutthaya…
DIT ZIJN DAG 3 EN 4 (de ochtend) IN BANGKOK. DOORDAT DIT REISVERSLAG ZO UITGEBREID IS, ZAL IK MIJN DAGEN VERDELEN OVER MEERDERE POSTS. WIL JE OP DE HOOGTE BLIJVEN VAN NIEUWE REISVERSLAGEN? VOLG FREUD AND FRIES DAN OP FACEBOOK OF INSTAGRAM!
Social
Follow me on: