Travel ♡ Chiang Mai: Great Kitchen Thai Cooking School

Crista had de vorige dag besloten mee te gaan naar de kookcursus en daar was ik blij om toen ik zag wie er allemaal achterin de jeep zaten.

…

Niemand.
Het werd vandaag een privélesje, zo te zien.

Onze chefkok stelde zich voor als Meow (“like the cat“) en na een korte instructie en aangegeven te hebben welke maaltijden we vandaag wilden leren, werden we naar de food market gebracht. Hier kregen we uitgebreide uitleg over de ingrediënten die we zouden gebruiken (al moet ik eerlijk bekennen dat het mijn ene oor in ging en mijn andere weer uit). We werden nog tien minuten achtergelaten op de markt om zelf wat rond te dwalen als een stel toeristen. Which we happily did.

 

 

 

 

 

Vervolgens vertrokken we richting de kookstudio, een open keuken ergens buiten de oude stad, waar Meow ons onze schorten gaf en onze namen in het Thais op een papiertje schreef dat we op mochten spelden. We kregen wat te drinken in het eetkamertje en werden vervolgens weer naar de keuken gebracht. Goed de handen wassen, keer op keer, en Meow deed de stappen één voor één voor, steeds van uitleg voorzien.

Maar dan was het eindelijk zover. Het was aan ons. De schorten waren niet voor niets omgedaan en hoewel een geruststellend stemmetje in me nog even had geluisterd dat we misschien niet écht aan het werk werden gezet maar alleen zouden leren van zien, kregen we direct de instructies de gaspitten open te draaien. We were cooking. Of ja, de pan begon al warm te worden.

En daar kwam ik voor, immers.

Als eerste mochten we aan de slag met een soepje. Ik had gekozen voor de heldere tom yum met garnalen en Crista een gebonden soep waaraan in feite alleen nog extra kokosmelk werd toegevoegd. Direct nadat we onze eigen schaaltjes hadden gevuld en opgemaakt, werden we naar de eetkamer geleid, waar we onze maaltjes mochten nuttigen. En je weet, niets is lekkerder dan een zelfgemaakt gerecht.

Vervolgens was de chicken satay aan de beurt, met een eigen gemaakt pindasausje. Hoewel het in de eerste instantie best spannend was geweest om aan de kookcursus te beginnen, beseften we al gauw dat het niet heel spectaculair is. Of – dat moet ik anders zeggen – het is wel supergaaf om te doen en deze recepten te leren maken, maar de ingrediënten zijn allemaal al voorgesneden en in de juiste porties verdeeld. De kipfilet lag al in blokjes op ons te wachten en Meow had precies genoeg kokosmelk voor ons in schalen geschonken. Ook de instructies waren duidelijk – en aangezien we maar met zijn tweeën waren, kon er gewoonweg niets misgaan.

En laat ik daarbij ook zeggen: Thais koken is niet héél moeilijk. Het gaat niet zozeer om de technieken, maar meer om welke ingrediënten je gebruikt. Want meestal gebruik je best een hoop verschillende specerijen en kruiden om alles op smaak te maken, dus dat moet je maar net in huis hebben.

Erna mochten we met de vijzel aan de slag om een curry paste te maken – ik voor mijn chicken massaman, wat dus ook mijn volgende gerecht werd. Ook mocht ik nog een pad thai maken, terwijl Crista leerde hoe ze haar favoriete khao soi kon krijgen. Uiteraard werd elke maaltijd opgevolgd door het nuttigen ervan in de eetkamer, gezeten op onze kussens aan een lage tafel. Je kan je misschien voorstellen dat het steeds zwaarder en zwaarder werd om te blijven eten (yes, I’m actually saying that). Zeker omdat we ook elke keer mochten proeven wat Meow voordeed (en daarbij soms alsnog het halve gerecht voorgeschoteld kregen).

We sloten af met een mango sticky rice, al hoefden we daar niets voor te doen behalve toekijken. Waarschijnlijk had Meow ook wel gemerkt dat we inmiddels een flinke carbcoma hadden en tot niet veel meer in staat waren. Eten ook niet meer. Ik kreeg mijn zoveelste portie rijst gewoon echt niet meer naar binnen.

Het was net middag en ik voelde me alsof ik genoeg had gegeten voor de hele dag. Crista besloot naar bed te gaan en haar foodcoma uit te slapen, ik ging nog even Chiang Mai in omdat ik graag een bezoekje wilde brengen aan Catmosphere, iets buiten de oude stad. Daar ging ik een wandeling van maken om mijn eten wat te laten zakken.

Maar vóór die tijd zou ik nog iets heel anders doen. Na zes jaar geleden besloten te hebben dat ik het eens zou doen, leek vandaag de dag aangebroken.

Ik ging een tattoo laten zetten.

Ik had al gezocht naar de beste en schoonste plaats in Chiang Mai en kwam zo bij The Best Tattoo Studio. Terwijl ik vertelde wat ik wilde en waar precies, werd de plek klaargemaakt en afgeplakt met plastic. Hoewel de startprijs eigenlijk 1,500 baht was, zou ik de mijne voor slechts 1,000 baht krijgen omdat het zo klein was dat het nooit langer dan 5 minuten zou duren.

En dat was maar goed ook…

Terwijl die naald over, in of whatever mijn huid ging (ik heb dus niet gekeken), vroeg ik me af hoe anderen dit een uur konden volhouden. Het voelde gewoon werkelijk alsof iemand de vorm uit mijn lichaam sneed. En nadat de eerste lijnen waren gezet – en ik dacht dat dat wel voldoende zou zijn – moest het nog een paar keer extra worden gedaan. Thank Gaaawd dat het minder dan vijf minuten duurde. Ik was klaar, de tattoo werd afgedekt en ik kon weer vertrekken.

Op naar het kattencafé.

Catmosphere is namelijk een kattencafé, dus een plek waar je wat kan drinken en een hapje kan eten terwijl er overal katten rondhangen. Nou moet ik wel zeggen dat de katten hier enorm schuw zijn en nauwelijks op je af komen, dus je moet vooral maar wat zitten kijken. Toch kwam ik hier wel weer even tot rust en kon ik even doen alsof ik met Jip en Loki in huis zat.

Erna liep ik weer terug naar het hostel, kwam daar een meisje tegen uit Duitsland (Jenny) met wie ik ‘s avonds nog een wandeling maakte. Ik haalde uiteindelijk nog een mango smoothie (same place) om toch nog iets gegeten te hebben, want na die kookklas had ik werkelijk nog geen honger gehad. Weer op tijd naar bed want morgen zou ziplining op het programma staan!

MEER REISVERSLAGEN OF JUIST OP ZOEK NAAR RECEPTEN EN FITNESS? VOLG FREUD AND FRIES OOK OP FACEBOOK OF INSTAGRAM OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN!