Waarom ik met Instagram begon

Babystapjes.

Toen ik mijn eerste stapjes in de grote-Insta-mensenwereld zette had ik geen idee. Geen idee van duizenden gezichten erachter, of erin. Geen idee van de inspiratie. Geen idee van wat hashtags waren. Instagram was voor mij niet meer dat de plek waar ik filters over foto’s kon gooien voor mijn eigen privé-gebruik. Wist ik veel dat er nog een hele wijde wereld achter zat die op die foto’s konden stuiten. Wie de moed heeft helemaal terug te scrollen naar mijn eerste foto’s ziet nog mijn eerste studentenhuis in Nijmegen en mijn eerste plantje. Uit de tijd dat ik geen katten a.k.a. herbivoren a.k.a. plant destroyers (of, als we het over Loki hebben, omnivoor a.k.a. vreet-ook-tandpasta-en-citroen-als-het-even-kan) had.

Pas jaren later, in 2015 geloof ik, herontdekte ik die app die nog steeds ergens op mijn telefoon stond maar waar ik nauwelijks wat mee deed. Perfecte timing, want ik was dat jaar op een punt beland waar ik mezelf niet kon motiveren elke avond mijn eten te koken. Perfecte timing, want ik was dat jaar op een punt beland dat ik er ook daadwerkelijk iets aan wilde doen. Alleen wist ik nog niet hoe en waar ik dan precies de motivatie vandaan moest halen. Ik had een soort stok achter de deur nodig.

Als psycholoog geef ik mijn cliënten registratieopdrachten mee.

Een stukje bewustzijn. Een stukje inzicht. Een stukje zicht op progressie. Of stagnatie, of course.

Mijn registratieopdracht werd mijn Instagram-account. Of, beter gezegd, mijn Instagram-account werd mijn registratieopdracht. Niet alleen was het een plek waar ik recepten van mijn blog kon plaatsen (en een beetje promoten), het was ook de plek waar ik foto’s achterliet van mijn maaltijden. Zelfgekookte maaltijden. En opgemaakte maaltijden. Borden met kleurrijke combinaties. Niet altijd de beste plaatjes maar ik had er wel míjn best voor gedaan. Zoals je zelfzorg verricht, zorgde ik ervoor dat ik aandacht besteedde aan mijn voeding. En zo uiteindelijk aan mezelf.

Ik was ineens aan het koken.

En natuurlijk gaat het wel eens mis.

❝Maar de baby die zijn eerste stappen zet en bij stap drie begint te wankelen en struikelt en op zijn knietjes valt, blijft ook niet liggen en besluit nooit meer op te staan.

Natuurlijk lukte het niet elke dag om te koken. Natuurlijk waren er momenten dat ik verviel in oude patronen. Natuurlijk waren er momenten dat ik greep naar mijn vertrouwde bak kwark met scheppen toppings erover en dat daarop een tweede en misschien zelfs een derde bak volgde. Dat ik me daarna schuldig voelde en mezelf keer op keer moest vertellen dat het echt wel oké was, ook al voelde het eigenlijk nog niet oké. Keer op keer moest ik de angst aangaan dat ik zou blijven steken in oude patronen.

Maar ook keer op keer bewees ik mezelf dat een “terugval” niet voor altijd was. Dat ik altijd weer kon oppakken. Opstaan. Als je na één keer van je fiets vallen besluit het nooit meer te proberen, leer je nooit fietsen. En als ik na die ene keer naar kwark grijpen zou hebben besloten nooit meer te koken, had ik er nooit een gewoonte van kunnen maken.

Instagram was meer dan een oppervlakkig (?) medium. Instagram werd een beetje mijn leerschool and it still is.

---

Ennnn, wat is jouw reden dat jij met Instagram bent begonnen?

---

VOLG FREUD AND FRIES OP FACEBOOK OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN VAN DE LAATSTE BERICHTEN EN NATUURLIJK OP INSTAGRAM VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!