Travel ♡ Chiang Mai: Monk’s Trail

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Zoals eigenlijk elke dag het geval was geweest – en ook nu, al was ik de avond ervoor gaan stappen – stond ik alweer vroeg naast mijn bed deze ochtend. Met reden, want ik had vandaag een flinke tocht te maken. Niet iets wat uren zou duren, maar ik moest ook nog naar het startpunt lopen en in Thailand was het natuurlijk al snel bloedjewarm.

Gisterenavond had ik met een glas wijn in mijn hand zitten luisteren naar de Russische Monique die net als ik van hiken hield en die dag het nog tamelijk onbekende pad naar de Doi Suthep had afgelegd. Ik had inmiddels wat nachten bijgeboekt in het Brickhouse hostel omdat ik had besloten niet naar Pai te gaan (iets met snel wagenziek, veel bochten en wilde ik het nu écht of alleen omdat iedereen het deed?). Ik had wel zin in een uitdagende hike en die stond vandaag op de planning. Koppig als ik ben besloot ik ook geen taxi naar het startpunt te nemen, zodat ik al een hele tocht had afgelegd om er überhaupt te komen, maar you go hard or you go home.

Onderweg natuurlijk nog een mango smoothie gescoord (gekocht, ja) en uiteindelijk bevond ik me – bezweet en al, want ik had al een heuveltje mogen pakken – bij het beginpunt.

Voor een precieze omschrijving van de Monk’s Trail en hoe er te komen, check even HIER.

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

De Monk’s Trail. Het is geen beginnershike, maar ook zeker niet superzwaar. Het is wel een enorm leuke en wat uitdagende manier om vanaf Suthep Road naar Doi Suthep te komen, in plaats van zoal menigeen toerist een tuktuk of songthaew te nemen. De hike neemt ongeveer twee uur in beslag, niet meegenomen dat je wellicht halverwege (bij de iets minder bekende, maar wel erg mooie, tempel Wat Pha Lat) even pauzeert. Het eerste deel van de hike, tot aan Wat Pha Lat, is aardig goed te doen. Er is een lichte helling maar de paden zijn over het algemeen goed begaanbaar. Iets minder wanneer het geregend heeft, op het eind moest ik me door een stuk stromend water begeven bij een afgrondje, wat iets minder fijn is als je helemaal alleen bent. Maar over het algemeen prima te doen (ik werd zelfs ingehaald door een jogger) en heerlijk om (bijna in je eentje) je in de natuur te begeven.

Vergeet tijdens het geklim ook zeker niet je ogen uit te kijken.

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Tijdens een groot deel van de route word je ook op het pad gehouden door de oranje stukken stof die om bomen hangen. De Monk’s Trail heet niet voor niets zo: de monniken zouden deze route afleggen om bij de tempel te komen. De oranje stukken zijn lappen stof van hun kleden om de weg te wijzen. Op een gegeven moment stond ik ergens naar een kring van oranje stukken stof te kijken (tweede foto van boven) en draaide ik een beetje naar rechts waarop bijna met mijn neus in een enorm spinnenweb (inclusief enorme spin) stond te kijken.

Gotto go.

Hoewel ik het heerlijk vind om in mijn eentje rond te lopen, moet ik ook bekennen dat ik op sommige momenten wel wat ging denken over the wildlife. Of eigenlijk vooral: insecten en reptielen. Wat als ik een slang zou treffen of nog zo’n enorme spin? Dat geeft wel een beetje de kriebels.

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Uiteindelijk kwam ik dan toch aan bij Wat Pha Lat, een tempel die opgaat in de natuur en vlak bij een enorme waterval staat. Hier liepen ineens veel meer toeristen rond, die natuurlijk gewoon zo vanuit hun songthaew of eigen auto waren afgezet en vanaf de weg omlaag waren gelopen tot aan de tempel. Ik heb er even wat rond gelopen, maar ook weer niet te lang, ik had nog de andere helft van de route te gaan.

In het artikel wat ik hierboven noemde werd ongeveer zo’n 40-50 minuten aangegeven als looptijd. Eerlijk gezegd deed ik er zelf wat korter over, zodat ik in principe in iets meer dan een uur de hele route wel had kunnen afleggen (als ik niet bij Wat Pha Lat was gestopt).

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Na Wat Pha Lat wordt het pad omhoog steiler en lastiger te doen. Zeker met de luchtvochtigheidsgraad zweette ik me helemaal kapot en had het soms echt wel even zwaar. Zeker wanneer je dan beseft dat je helemaal alleen bent, valt het op stukken wel tegen. Je kan niet echt om hulp vragen. Van de andere kant heb je ook niemand om tegen te klagen (iets wat ik ook ervoer op Madeira), dus je blijft gewoon doorgaan. Opgeven is geen optie (good luck staying there) en teruggaan… NO WAY.

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Maar uiteindelijk kwam ik dan toch bij het laatste stukje asfalt vlak voor Doi Suthep. Je wordt wel wat raar aangekeken wanneer je daar als bezweet meisje rondloopt tussen alle vrolijke, luchtig geklede toeristen die met een songthaew naar boven zijn gegaan en misschien onderweg even een kijkje hebben genomen bij de halfway through tempel. Maar jij kan met een zelfvoldane glimlach rondlopen, ‘cause you freaking did it!

Travel ♡ Chiang Mai: Monk's Trail | Freud and Fries

Doi Suthep zelf is ook absoluut een mooie tempel om te zien en niet alleen om de tempel zelf, maar ook het uitzicht over Chiang Mai.

Doi Suthep | Freud and Fries Doi Suthep | Freud and Fries Doi Suthep | Freud and Fries Doi Suthep | Freud and Fries

 

 

 

 

 

De volgende dag ben ik gaan hiken met Matleena, een Fins meisje dat ik vijf minuten voor de beslissing om te gaan hiken had leren kennen. Ik wist die ochtend niet zo goed wat ik zou gaan doen en het kan haast geen toeval zijn dat ze me meevroeg om rond te trekken. We hebben een scooter gehuurd en zijn naar een waterval in de buurt gereden en kwamen er vervolgens achter dat bijna alle parken gesloten waren vanwege een stortvloed van water. Uiteindelijk hebben we een bezoekje gebracht aan de Silver Temple in Chiang Mai (erg van onder de indruk, maar als meisje mag je er niet in) en hebben we geluncht bij Vegan Heaven.

Chiang Mai | Freud and Fries

Chiang Mai | Freud and Fries

Ik zou jullie graag meer over deze dag willen vertellen, maar tegelijk ook helemaal niet. Het was een hartstikke mooie dag en tegelijk ook de ergste dag van mijn reis. Die dag moest ik uiteindelijk naar het ziekenhuis omdat mijn muggenbulten uit de hand begonnen te lopen (ik wil je graag de details besparen, maar om je enigszins een beeld te geven: er zat een enorme blaar op een van de bulten). Het is eigenlijk best spannend om in een vreemd land in een klein ziekenhuis terecht te komen waar men nauwelijks Engels spreekt en je opeens wat medicatie meekrijgt zonder echt duidelijke instructies. Maar ik had inmiddels ook het punt bereikt waarop ik hartstikke genoeg had van die bulten, de jeuk en die vreselijke blaren, dus je neemt maar wat je hoopt dat ook goed voor je is. Om de zes en acht uur pillen innemen (dus dat betekende om één en drie uur ‘s nachts mijn wakker zetten). Gelukkig was Matleena er die avond ook nog voor me om me te steunen en uiteindelijk ging ik toch nog in het donker naar bed.

MEER REISVERSLAGEN OF JUIST OP ZOEK NAAR RECEPTEN EN FITNESS? VOLG FREUD AND FRIES OOK OP FACEBOOK OF INSTAGRAM OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *