Beat that insecurity ♡
Hoe graag ik ook zou willen geloven dat ik over de jaren heen van onzeker muisje in zeker muisje ben veranderd, that’d be a lie. Oh ja, er is zeker veel veranderd. Een lichaam dat ik vroeger nauwelijks onder ogen kon komen, ben ik nu gaan waarderen. Niet omdat het zoveel strakker is geworden (hoewel dat uiteraard een rol speelt), want – hoe dubbel dat ook mag klinken – óók over de “mindere” delen ben ik tevreden. Niet ieder moment, er zitten wel eens dagen bij dat ik wat minder in mijn vel zit (letterlijk en figuurlijk dus), maar zulke gedachten kan ik aardig wegredeneren (zonder dat het pathologisch wordt).
Onzekerheid.
❝It’s one nasty bitch.
Je maakt er soms gekke sprongen door. Het maakt dat je op zoek bent naar vormen van liefde en waardering die je anders nooit zou aanvaarden, zou je je beter over jezelf voelen.
Het is de reden dat duizenden jongens en meisjes dagelijks foto’s van zichzelf posten, hopend op een compliment. Bewust of onbewust. Waarom je je wringt in rare bochten en hoeken en twintig – of bedoelde ik honderd? – foto’s maakt voordat je de juiste hebt. Geldt niet voor iedereen, of course, en wie weet ben jij nét niet die persoon, maar wees ook eerlijk naar jezelf: weet je het écht zeker?
Het is de reden dat je valt voor de verkeerde personen. Dat je gaat voor die badboy die jou eigenlijk gewoon als shit behandeld, want stel dat jij diegene zou zijn die hem in the goodguy verandert. Of dat je het meisje dat beweert nooit verliefd te kunnen worden, helemaal voor je te winnen en doen inzien dat ze bij jou het beste af is. Je wordt verliefd op een ideaalbeeld van iemand en stelt vervolgens als persoonlijk doel om dat ideaalbeeld te verwezenlijken. Maar iemand willen om wat hij of zij zou kunnen wórden, was nooit écht een goed idee.
Het is de reden dat je hunkert naar een compliment van degene die er juist níet mee strooit, terwijl je negeert dat een ander ons de hemel in prijst. Zelf was ik als jong meisje voortdurend zoekende naar goedkeuring van mijn vader. Bij een hoog cijfer wilde ik hém enthousiast zien, als ik iets goed had gedaan wilde ik dat van hém horen. Mama kon me complimenten geven zoveel ze wilde, maar zolang papa daar niet mee kwam, was ik eigenlijk nooit goed genoeg. Er gingen jaren overheen tot ik ein-de-lijk het besef kreeg dat het geen kwestie van niet-houden-van was, maar enkel ging om gewoontes en simpelweg “de aard van het beestje.”
Het is de reden je in een relatie blijft die je pijn doen, dingen door de vingers ziet waar je eigenlijk allang aan de rem had moeten trekken, en – maar dat is (eigenlijk zoals alles wat ik nu hier schrijf) mijn eigen overtuiging – waarom veel mensen blijven hangen in relaties die eigenlijk al doodgebloed zijn. Onzekerheid. Bang dat dit de enige persoon is die van jou zou kunnen houden, bang dat het toeval is (of hij of zij stekeblind?), dat jouw partner somehow (“maar vraag me niet hoe”) nog niet heeft opgemerkt dat je eigenlijk helemaal niet zo leuk bent. Dat is wat onzekerheid met je doet.
En nogmaals, dit geldt absoluut niet voor iedereen. Dit is in ieder geval wat onzekerheid met míj doet.
Maar als het wél voor jou geldt, durf dan daarin ook eerlijk te zijn, want anders blijf je keer op keer op keer in dezelfde “val” stappen. En keer op keer op keer eindigen met pijn, verdriet en grote teleurstelling omdat het je gewoon nooit de zekerheid en het zelfvertrouwen gaat geven waarnaar je stiekem verlangt.
Bewustzijn is altijd de eerste stap. Durf jij het aan?
VOLG FREUD AND FRIES OP FACEBOOK OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN VAN DE LAATSTE BERICHTEN OF OP INSTAGRAM VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!
Social
Follow me on: