Mijn trainingslog (onthuld)

Mezelf als een voorbeeld zien? Niet echt, nee. Zeg maar gerust helemaal niet.

Lang heb ik getwijfeld of ik dit ging delen. Niet alleen voelt het als een groot en tot nu toe nog vrij onbekend ding van mezelf blootgeven en jullie een kijkje gunnen in een dat stukje privé dat ik tot nu toe altijd, nou ja, privé heb gehouden – wat het eng en enorm spannend maakt – , maar ook voelt het alsof ik mezelf op een onnodig voetstuk aan het plaatsen ben wat verre van mijn bedoeling is.

Nee, ik zie mezelf niet als een voorbeeld. Maar, ja, ik ben wél enorm trots op wat ik doe. Dit kleine a-sportieve meisje dat vroeger angstvallig het armpje drukken uit de weg ging en papa de appelmoespot liet opendraaien, tilt tegenwoordig gewichten waar ik – al zeg ik het zelf – best wel eens u tegen wil zeggen. Ik mag mezelf dan niet als een voorbeeld zien, maar ik ben wel nieuwsgierig. En ik kan me voorstellen dat er meer nieuwsgierige Aagjes op deze wereld zijn dan ik.

Toen ik vannacht wakker werd en – tegen goede voornemens in – een blik wierp op mijn telefoon, spotte ik een e-mail met de vraag of mijn physique geshowd mocht worden. Oké, slik. Mijn physique was iemand opgevallen én ze vonden het mooi? Een topprestatie? Oké, wow.

Ik ben niet zo van het bijgeloof – oké, skip that, ik ben waarschijnlijk wel van het bijgeloof (denk aan alleen over de randen van de tegels mogen lopen en dezelfde pennen gebruiken bij tentamens omdat je de vorige keer een hoog cijfer haalde) – maar dit kan haast geen toeval zijn. Juist wanneer ik erover denk om te delen hoe en met welke gewichten ik train, hoe mijn gymsessies eruitzien, hoe ik dus eigenlijk dít lichaam aan het shapen ben, krijg ik de vraag of ik mijn lichaam wil tonen aan een wereld (die ik zelf nog amper ken), als een soort motivatie.

Een motivatie, dan toch een voorbeeld? Misschien is er toch een manier waarop ik graag een voorbeeld zou willen zijn. Het kleine meisje van “ik zou makkelijk van jullie winnen, ik ga het alleen niet bewijzen” en “pap, wil jij de pot opendraaien”, dat tijdens gym het liefst in de kleedkamer bleef of zich ziek meldde, kan tegenwoordig niet wachten tot ze de gym in mag duiken. Dat kleine meisje is niet veel groter geworden maar wel een stukje meer in shape. Ik wil geen voorbeeld zijn van hoe je in shape kunt komen maar ik wil wel een voorbeeld zijn van hoe je je passie vindt en daar keihard voor werkt. Doen wat je graag wilt doen. Doen waar je energie van krijgt. Doen waar je passie ligt. En daar best een beetje trots op zijn, omdat het… mag.

Dus zit ik nu midden in de nacht rond een uur of drie, vier deze blog te typen die naar alle waarschijnlijkheid morgen online komt. Deze blog waarin ik bekend ga maken hoe en met welke gewichten ik train, hoe mijn trainingen eruit zien en verlopen zijn, wat ik zwaar en minder zwaar vond.
Deze blog gaat over MIJN TRAININGSLOG (je ziet hier pagina 16).

– En wil je graag wat meer over me te weten komen? Voor je dagelijkse updates van deze blog kun je een kijkje nemen op mijn FACEBOOKPAGINA (meteen even liken natuurlijk!) en een kijkje achter de schermen vind je op mijn INSTAGRAM.