Een expert aan het woord
“We roepen de expert er even bij.”
Toen me dat werd medegedeeld wist ik zeker dat het goed zou komen. Nu kwam de man (of vrouw) die precies wist waar het op aankwam, die mij antwoord kon geven op al mijn vragen. Onduidelijkheden zouden uit de lucht worden geholpen want deze persoon had verstand van zaken.
“We vragen het aan onze expert.”
Zo’n moment dat je over je schouder wilt kijken. En er niemand zit. Ehh.. wie? Oh, ik? Je had het over mij. Ik was de expert op het gebied van diagnostiek. Ik was de expert op gebied van psychologie. Maar eigenlijk was ik gewoon de enige die zich ermee bezighield. Dat ik zelf nog zoekende was, maakte niet uit. Relatief gezien – ten opzichte van mijn collega’s – was ik de expert. Voor een ander was ik wellicht de persoon die verstand van zaken had.
Wisten zij veel. Zij waren immers de leek. Ik de expert.
Als beginnende psycholoog – vers van de pers, zojuist afgestudeerd – zag ik mijn eerste cliënten. Tegenover me in de therapiekamer en hun lot in mijn handen (dachten zij). Jij bent de psycholoog. Los het maar op. En daar zat ik dan, vanmorgen nog snel door het protocollenboek gebladerd en een half kantje vol met introductietekst. Ik ben de psycholoog. Ik heb alle antwoorden. Dus.
Algauw merkte ik dat het ook niet uitmaakte. Of ik nu psycholoog was, psychotherapeut, GZ- of klinisch psycholoog. Een pot nat: het gaf allemaal therapie. Waar je als basispsycholoog niets liever wilt dan een opleidingsplek bemachtigen voor een vervolg, ziet de gemiddelde cliënt amper onderscheid. Niet in benaming in ieder geval. Jij bent de psycholoog. Los het maar op.
Wat zegt een titel nu werkelijk? De ene huisarts is de andere niet. De ene wetenschapper is de andere niet. De ene psycholoog is goed, de andere niet. Ik ken psychologen die ik bekwaam vind en GZ-psychologen die ik minder bekwaam vind. Of dat iets zegt over die psychologen of juist over mij laat ik voor het gemak even in het midden. Het maakt wel dat ik niet zomaar vertrouw op enkel een titel of benaming. Dat ik niet zomaar roep “joepiedepoepie, daar hebben we de expert – nu komt alles goed!”
Zou jij mij serieuzer nemen wanneer ik drs. voor mijn naam zou plaatsen? Of MSc. erachter? Ik mag het wel namelijk; ik heb mijn diploma. Het klinkt wellicht beter, maar het maakt me niet slimmer, gevatter of professioneler. Ik blijf ik, alleen dan met een titel ervoor. Het maakt me geen expert.
En laten we eerlijk zijn, welke expert roept nou weer “joepiedepoepie”?
MEER VAN FREUD AND FRIES? LIKE DE FACEBOOK-PAGINA OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN VAN DE LAATSTE BERICHTEN OF OP INSTAGRAM VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!
Social
Follow me on: