Laat jij je tegenhouden door je innerlijke criticus?
“Ben je niet bang dat je te breed wordt?”
“Zou je nu niet eens stoppen?”
“Als je maar niet zo’n bodybuilder wordt.”
Ik draai voor de zoveelste keer met mijn ogen en glimlach verbitterd. Het antwoord heb ik inmiddels al zo vaak gegeven dat ik er niet eens meer over na hoef te denken. Stiekem vraag ik me af of enthousiaste gitaristen ook wel eens de vraag krijgen of ze niet eens zouden stoppen voordat ze gescout en beroemd worden. Of die hockeyster niet bang is te atletisch te worden van dat intensieve sporten.
Misschien een wat overtrokken gedachte maar het wordt wel vermoeiend steeds je passie te moeten verdedigen. En ik zal je eerlijk zeggen: niet alleen tegenover anderen. Want uiteindelijkmoet je het ook zelf geloven.
Ik ben zwak en lelijk en dik
Niet vaak, maar er zijn dagen dat ik me aan mijn oren mee moet sleuren. De spreekwoordelijke oren, want het zijn mijn benen die het fietswerk verrichten. Er zijn dagen dat ik in de spiegel kijk en me afvraag waar die spierballen blijven. En de abs. Want, ja, ik doe het voor het proces en de uitdaging en omdat ik het gewoon super awesome vind, maar ik vind het ook wel gaaf om mijn lichaam te zien veranderen.
Maar die verandering gaat nooit snel. Nooit snel genoeg.
En ik kijk in de spiegel, die spiegel die nog nooit gelogen heeft – niet die keer toen ik na het avondeten wel zwanger leek of toen ik na een balansdag opeens abs had –, en een innerlijk stemmetje fluistert…
“Ik ben niet gedisciplineerd genoeg.”
“Ik kan mezelf er toch niet toe zetten om gezond te eten.”
“Ik ben veel te zwak om dat vol te houden.”
“Ik faal toch.”
Mijn innerlijke politi – eh… criticus
Als ik zo overtuigend kon debatteren als mijn innerlijke criticus was ik allang de politiek ingegaan. Dan waren we geen verzorgingsstaat maar in een depressieve staat sorry, woordgrapjes zijn niet zo mijn ding. Mijn innerlijke criticus – en daarmee neem ik ook aan JOUW innerlijke criticus – is echt belachelijk goed in het creëren en in stand houden van een negatief zelfbeeld.
Als jouw beste vriend(in) keer op keer tegen je zou zeggen dat je een slechte conditie hebt, toch niet sterk genoeg bent en eigenlijk ook gewoon lelijk was hij/zij allang niet meer de beste. Of vriend(in).
Waarom tolereren we het dan wel van onszelf? Waarom roepen we die innerlijke criticus geen halt toe?
Luister eens, innerlijke criticus
Net als die beste vriend(in) of die vreemdeling die een of ander op niets gebaseerde opmerking over je maakt kun je je innerlijke criticus eens goed aanpakken.
Het tegendeel bewijzen
Je eerste respons zou misschien zijn om op de grond te duiken en direct te laten zien dat je tien push ups kunt. Dan heb je dat inderdaad bewezen. Maar wanneer het gaat om bewijzen dat je niet lelijk bent, gedisciplineerd bent, of welk ander langetermijndoel, wordt het al een stuk moeilijker en is de kans dat er iets misgaat groter. Die “zie je wel” volgt dan ongetwijfeld.
Het waarheidsgehalte testen
Misschien moet je je eens afvragen (en bij die vriend(in) navragen) of het hier nu eigenlijk over feiten of een subjectieve mening gaat. Wat is knap en wat is lelijk, wanneer ben je gedisciplineerd of juist niet? Wanneer drijf je door of geef je juist te snel op? Is er hard bewijs of gaat het om interpretaties? Wat door de een als mooi wordt gezien, vindt de ander lelijk. Jouw innerlijke criticus knipt en plakt waar mogelijk zodat het lijkt dat iedereen om jou heen het ideale uiterlijk heeft. Behalve jij natuurlijk.
Het zoeken naar alternatieven
Kun je ook anders naar de gedachte kijken? Ja, je kunt misschien die stang van tachtig kilo nog niet tillen maar je bent wel hard aan het werk om daar te komen. Ja, je hebt nog af en toe een binge-moment maar voorheen elke avond en nu slechts twee avonden in de week. Kijk eens door een andere bril; kun je het ook positief benaderen?
Het loslaten
En soms moet je het gewoon maar laten gaan. Niet de makkelijkste keuze maar wel de meest bevrijdende, als het je uiteindelijk lukt om die ruimte te creëren. Heb ik er iets aan om deze gedachte te hebben? Helpt het me verder? Is het functioneel? Nee? Laat het gaan.
Gebruik hem
En soms, soms mag je best gewoon keihard er tegenin gaan. Soms mag – nee, moet – je die innerlijke criticus gebruiken als jouw motivatie en inspiratie. Denk je dat ik het niet kan? Ik zal je laten zien dat ik het kan. Ik zal het je laten zien – ik zal misschien eens vallen maar altijd opstaan – en ik zal je laten zien dat ik het waard ben.
Want je bent het altijd waard. Altijd.
WIST JE AL DAT FREUD AND FRIES OOK EEN FACEBOOKPAGINA HEEFT? JE KUNT ME OOK OP INSTAGRAM VOLGEN VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!
Social
Follow me on: