Travel ♡ Koh Tao: Under the sea
❝Something old, something new, something borrowed, something blue.
Same same but different.
We zaten weer bij Coconut Monkey, op dezelfde plek als de vorige ochtend, ik deze keer met een yoghurt & granola bowl, Adam met wat fruit en yoghurt. Hoewel de service niet je van het was (maar lees daarover meer bij de hotspots van Koh Tao), waren de ontbijtschalen heerlijk en had ik daarom het voorstel gedaan deze ochtend weer samen te eten. Erna was ik van plan naar Sai Daeng Bay te gaan en wilde ik ‘s middags lunchen bij een saladebar ergens in het zuiden van Koh Tao om vervolgens langs de kustlijn terug naar de pier te lopen. Dat was het plan in ieder geval.
Eerder die ochtend was ik overigens al naar de Monsoon Gym geweest waar ik de twee Nederlandse boys, Henk en Harm, nog trof die zich lieten onderwerpen aan een muay thai training (en ik natuurlijk door het raam spieken zodat ik mezelf enigszins zou kunnen voorbereiden). Zelf heb ik alleen even wat met gewichten gespeeld in de kleine sportschool, hoewel het niet meeviel met toch wat warmte en onbekende gewichten (en klemmen die zo van de stang gleden).
(Check ook even die wond op mijn linkerbeen… – voor de kijkers rechts).
Voordat ik in de richting trok van het volgende stukje strand ging ik nog op zoek naar een snorkelsetje en vond een neon-geel exemplaar in een van de vele winkeltjes met een dry bag voor mijn spullen. Daarna was het all the way up. Letterlijk, want het was een flinke steile weg richting Sai Daeng Bayen dan ga je wel beseffen dat zo’n bakje granola eigenlijk niet voldoende is voor de tocht. Maar uiteindelijk werd ik beloond met een prachtig en rustig strand en een azuurblauwe zee.
Naast een snorkelsetje had ik ook verband en waterproof pleisters gekocht en beplakt besloot ik toch een poging in het water te wagen. Bleek achteraf een miskoop, de pleister sloot natuurlijk niet overal goed aan en het verband was na een paar keer vlinderslag omhoog gerold en had nu meer weg van een verwassen kousenband. Nu “het kwaad” toch eenmaal geschied was, besloot ik het er ook maar van te nemen. Ik haalde mijn snorkelset tevoorschijn en dook nogmaals het water in.
En zag het meest bizarre ooit.
Waar ik zojuist – dacht ik – alleen had gezwommen, bleek ik omgeven te zijn door een school kleurrijke vissen. Mesmerized bleef ik aan het wateroppervlak hangen, mijn blik naar beneden gericht (en voor het eerst dat ik meemaak dat ik onder water kon kijken) en pas weer in beweging wanneer ik word opgeschrikt door een vis die aan mijn tenen knabbelt. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Anders dan in aquaria of op tv, heb ik dit nog nooit gezien. Ik vind het bijna zonde als de honger begint te knagen en ik weet dat ik nog moet opdrogen en dan aan mijn tocht terug zal beginnen, op zoek naar de saladebar.
Tijdens mijn reis heb ik enorm veel gebruik gemaakt van Tripadvisor. Niet alleen als het aankwam op restaurantjes (hoewel je soms gewoon bij de onbekende kraampjes en food stands moet zijn), maar ook als het gaat om de hostels of massageplekken. Met name in Chiang Mai ben ik gaan realiseren dat je veel “happy ending” spots hebt met de verleidelijk glimlachende jonge meisjes (echter nooit naar mij) die elke man (bij voorkeur die van middelbare leeftijd) nariepen. “Massaaaaaage?”
Via Tripadvisor kwam ik ook bij I Love Salad, waar ik een enorm bord kreeg vol lekkers. Ik kwam net op het laatste moment voordat ze ‘s middags gingen sluiten, maar het was toch geen probleem. Vervolgens liep ik door op zoek naar een “secret spot” wat ik op Maps.me had ontdekt. Ik kwam weer bij een soort privéstrandje met luxe bungalows, maar dat leek dood te lopen. Op zoek naar welke weg ik nu moest inslaan – volgens mijn kaart zou het mogelijk moeten zijn – hoorde ik opeens mijn naam roepen.
“Monique?”
En tot mijn uiterste verbazing zag ik daar ineens… Mikel. “What are YOU doing here?”
Wat Mikel daar bleek te doen was even pauzeren van zijn theorie duikcursus. Hij had zich blijkbaar inmiddels ingeschreven bij de cursus en zat nu in zijn eerste dag. Ik was overigens diezelfde dag ook bij de Nederlandse duikschool geweest om wat informatie in te winnen, maar had nog niets besloten. Mikel en ik praatten nog even wat en hij wees me dat de houten steiger waar ik over had getwijfeld inderdaad de juiste weg zou zijn. Dus na afscheid genomen te hebben, ging ik verder en ontdekte in de eerste plaats Pirate Bay, waar een piratenvlag zwaaide en bijpassende muziek werd gedraaid. En een stukje verderop was de “secret spot” – een hele toffe plek wat afgezonderd door rotsen en wat bomen waar een soort barretje (wel gesloten) was en verschillende hangmatten hingen. Daar verbleef ik een tijdje, praatte met een man die ook aan het zwemmen was (helaas weinig van de onderwaterwereld te zien, alleen wat kleine krabbetjes op een rotsblok) en bleef nog een tijdje hangen in de… jawel, hangmatten.
Uiteindelijk besluit ik toch weer terug te gaan (mijn maag die roept) en breng opnieuw een bezoek aan AC 2. Ik stuur Harm en Henk een bericht of ze zin hebben langs te komen en de rest van de avond zitten we samen aan een drankje, opnieuw met het heerlijke uitzicht over de zee en de kleurrijke lampionnen boven ons hoofd, nog onwetend wat mij de volgende dag te wachten staat…
MEER REISVERSLAGEN OF JUIST OP ZOEK NAAR RECEPTEN EN FITNESS? VOLG FREUD AND FRIES OOK OP FACEBOOK OF INSTAGRAM OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN!
Social
Follow me on: