In all honesty ♡ Vaak zijn we niet eerlijk
❝Dus jij bent mij helemaal aan het analyseren nu?
Wellicht één van de meest gehoorde reacties op het moment dat ik vertel dat ik psycholoog ben.
“Nee,” antwoord ik lacherig. Maar eigenlijk is dat de halve waarheid. Ik ben niet voor niets psycholoog geworden: ik vind de mens fascinerend. Ik vind menselijk gedrag fascinerend. Ik ben de vriendin die je aanstoot om je te wijzen op “die interessante groepsdynamiek.” En krijg dan meestal een like-I-care-shrug terug. Ik ben niet per se zo’n terrasjeskijker, ik ben meer een terrasjesanalist. Groepsgedrag, heerlijk. Zoals menigeen meisje analyseer ik het gedrag van mijn en hun dates. Met psychologen-vriendinnen analyseer ik het gedrag van mijn en hun dates to the bone. Love it.
Waarom doen we dingen die we doen?
Waarom zeggen we dingen die we zeggen?
❝Hoezo kon ik dit niet eerder bedenken? – bijna iedere cliënt na een stukje cognitieve therapie
Omdat we onszelf graag voor de gek houden. Is veiliger. Is vertrouwder.
Is niet zo vre-se-lijk confronterend.
Jarenlang maakte ik mezelf wijs dat er niets met me aan de hand was. Ja, oké… er was misschien wel íets aan de hand, maar er waren toch zeker meisjes die het erger hadden? Wat stelde ik met mijn “probleempje” (zoals ik het destijds voor het gemak ook maar noemde) dan voor? Jarenlang maakte ik mezelf wijs dat ik op het goede pad was. Was ik ook wel, maar waar ik dacht er al te zijn, was ik nog steeds bezig met strugglen.
Vanwaar ik ook nu nog wel eens mezelf afvraag: ben ik wel helemaal eerlijk tegen mezelf? Of denk ik over een paar jaar weer: “ja, toen was je er echt nog niet. Je dácht het alleen.”
Ik zie het ook regelmatig om me heen. Ik zie het, maar ik houd mijn mond. Ik zie het, maar ik doe niets. Ik zie mensen die zichzelf voor de gek houden. Ik zie het in de trein, in de sportschool, en ja, op social media. Ik zie het, maar ik ben geen vriendin, ik ben niet hun psycholoog. Ik ben niet meer dan een vage bekende – misschien niet eens – een voorbijganger. Als ik een spiegel voorhoud, krijg ik waarschijnlijk een boze blik. Krijg ik ook wel eens van cliënten, maar dat hoort erbij.
Mijn psychologenvingers (whatever that means) jeuken wel. Ik schrijf dit immers niet voor niets.
Je pikt ze er redelijk makkelijk uit. Je doet het waarschijnlijk zelf ook wel eens. Je betrapt jezelf er waarschijnlijk ook wel eens op (of anders doe je het vanaf nu, you’re welcome). Ik betrap mezelf er in ieder geval geregeld op, truth be told. Zoals die keer dat je jezelf ziek wilde melden voor je werk of je bijbaantje en je dat nét iets uitgebreider deed dan nodig. Ja, je voelde je die ochtend misschien wat belabberd. Maar ook ja, je had waarschijnlijk best kunnen gaan. “Ja, ik voel me echt niet goed. Hoofdpijn, kon vannacht nauwelijks slapen, beetje misselijk ook. Ik wil wel echt komen maar het gaat gewoon niet. Denk dat ik vandaag maar in bed blijf.”
Waarom doen we dat?
Jezelf moeten verantwoorden tegenover de ander. De ander overtuigen. Sterker nog, jézelf overtuigen.
❝Hé, wacht eens even! – ik tegen mezelf
Halverwege mijn epistel-reactie op een Instagram-post. “Waarom reageer ik zo fel? Wat maakt dat ik zo duidelijk het tegendeel wil bewijzen?” Be honest now, Monique, moet je jezelf iets bekennen? Waarschijnlijk wel.
Mensen die zich aangesproken voelen, die zich geraakt voelen, hebben de neiging in de verdediging te gaan. Heel menselijk, want er wordt afbraak gedaan aan iets wat van onszelf is. We worden niet zomaar boos. Ergens – diep, diep van binnen – weten we namelijk wel dat er wat waarheid in die reactie schuilt. Maar we hebben net zo hard gewerkt om alles en iedereen (self included) te overtuigen van onze waarheid. Logisch dus dat je geïrriteerd raakt. Gefrustreerd. Je wordt immers aangevallen.
Dus blijven we nog even hard bezig om te werken aan die illusie.
Tot jij er klaar voor bent.
Het is als die kapster die je ook het resultaat aan de achterkant van je hoofd wil laten zien. Ze kan de spiegel ophouden, maar uiteindelijk ben jij degene die écht moet proberen om te zien.
MEER PSYCHOLOGIE? VOLG FREUD AND FRIES (EN MIJ) OOK OP FACEBOOK OF INSTAGRAM!
Related posts:
Eén reactie op “In all honesty ♡ Vaak zijn we niet eerlijk”
Geef een reactie
Maar wacht, er is meer
Even voorstellen
Psychologie, sporten, koken en bakken, dat zijn mijn grote passies. Dat is ook wat je hier zult terugvinden op Freud and Fries en waar ik steeds iets leuks over probeer te schrijven. Ik hoop jou te kunnen inspireren, niet alleen om ook de keuken in te duiken, maar ook om het beste uit jezelf te halen. Heb je een vraag, stel die dan hier. En nog meer over mij? Dat lees je hier.
HOP. Point made!