Personal Body Plan ♡ Week 20
De laatste maand van Personal Body Plan is ingegaan. Terwijl ik mijn plannen voor daarna concreet maak, vang ik weer ergens op dat (afgelopen) zaterdag de meting en weging is (ofja, was dus). Waar ik de eerste maanden licht paniekerig raakte bij dat vooruitzicht (heb ik wel voldoende vooruitgang geboekt? Is er wel echt iets gebeurd?), blijf ik nu rustig.
Deels omdat ik weet dat ik vooruitgang heb geboekt, deels omdat ik besef dat deze ene keer (wel of geen progressie) niet betekent dat een volgende keer (wel) progressie te zien zal zijn, én deels omdat ik het gewoon los kan laten. Wat al een vooruitgang op zichzelf is; wellicht zelfs de meest waardevolle. Uiteindelijk wil je (denk ik dan) die mentale progressie omdat dát betekent dat je geleerd hebt, dat je inzichten hebt opgedaan en dat je hoe dan ook de draad weer kan oppakken. Vóóral dat je je bewust bent van het laatste.
We beginnen Personal Body Plan met een reden. Een stukje ontevredenheid, een stukje wanhoop, een stukje “ik wil iets meer/anders.” We hebben een doel voor ogen – hoe abstract ook. Vetverbranding, spieropbouw, structuur in je voeding, minder eten, meer eten, leren naar de gym te gaan en er te durven zijn, een stukje gedragsverandering.
Je kunt ervoor kiezen Personal Body Plan blindelings te volgen. Zij bevelen dit aan, dus doe je dit. Zij zeggen zoveel herhalingen, dus maak je zoveel herhalingen. Zij zeggen dit mag je eten, dus eet je dit. Niets mis mee, mits dat voor je werkt. Maar terugkijkend op het gehele proces zou ik, wanneer ik de vraag krijg of je PBP moet gaan doen, je dat aanraden: stel vragen. Niet per se (alleen) aan Personal Body Plan, maar vooral ook aan jezelf.
Het is een beetje als in therapie gaan. Je kunt ervoor kiezen enkel de symptomen aan te pakken. Het meisje met een eetstoornis dat langzaamaan meer gaat eten, soms wat geforceerd, maar met vooral het oog op een volwaardige voeding. Je kunt er óók voor kiezen naar de dieperliggende oorzaken te kijken. Het meisje dat op zoek gaat naar de redenen waarom ze nu eigenlijk zo weinig wil eten – een gevoel van controle in een leven dat zo op de kop lijkt te staan, opvullen van een leegte, een eenzaamheid, of misschien een hunkering naar aandacht van haar familie.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wat schrik van de berichten over dipjes en PBP’ers die vervallen in eetbuien, of zelfs eetbuien krijgen die er daarvoor nooit waren. De eerste maanden gingen perfect, precies volgens de regeltjes en richtlijnen. En nu, nu lijkt de energie die daarin gestoken is op te zijn. Natuurlijk weet ik niet wat de daadwerkelijke oorzaak is (and correct me if I’m wrong) maar ik stel mezelf toch de vraag: symptoombestrijding?
VOLG FREUD AND FRIES OP FACEBOOK OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN VAN DE LAATSTE BERICHTEN OF OP INSTAGRAM VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!
Hoi hoi!
Even een vraagje aan jou. Ik zit ontzettend te twijfelen tussen PBP en Health advies Breda. De ene is natuurlijk gratis, maar ik woon veel te ver weg en werk 5 dagen in de week als juffie, dus no time! Mijn vraag: wat zou jij aanraden? Wat zijn jouw ervaringen? Heb je stuk ovet HAB al gelezen. Wat vind je van PBP?
Groetjes,
Lisa
Hey Lisa!
Ik zou met 100% zekerheid zeggen: HAB. Veel persoonlijker en rekening houdend met behoeftes. Ik ga zelf ook altijd in het weekend en die treinreis(kosten) zijn het zeker waard. Ik vind het absoluut een meerwaarde om ook de persoon achter je schema’s te kennen en er even mee te kunnen zitten. Mijn ervaring met PBP was niet zo positief, maar wellicht is dat gewoon omdat het niet zo bij mij past.
Succes met je keuze maken!
Groetjes,
Monique