Personal Body Plan ♡ Week 5

Heb ik al ooit eens verteld over de inbreker versus kat-situatie waarbij je afhankelijk van jouw interpretatie wel of geen angst ervaart? Nou, gisternacht bevond ik me in die situatie, alleen wist ik zeker dat het de kat zou zijn en ervoer ik alsnog angst. Want, “wat zou hij in godsnaam deze keer kapot hebben gegooid?”

Na de scherven bij elkaar geveegd te hebben en me ervan te verzekeren dat mijn katten zich niet konden bezeren, kon ik alsnog de slaap niet vatten. Ik was uit een of andere angstige droom wakker geschrokken die ik me vervolgens niet meer kon herinneren. Dat zijn de nachten dat ik op ideeën kom voor artikels en dat kwam goed uit aangezien ik nog geen idee had waarover ik vandaag zou schrijven.

Interpretatie is een machtig iets

Het bepaalt of ik met opgeheven hoofd een kamer binnenloop of wegduik tussen mijn schouders. Het bepaalt of ik een gesprek begin of toch maar de kat uit de boom kijk. Het bepaalt of ik een extra schijf op mijn stang gooi of toch maar hetzelfde gewicht blijf squaten. Het bepaalt, zeg ik, maar eigenlijk bepaal ik.

Interpretaties worden door iets buiten ons gestuurd, denken we, als je negatief denkt is je interpretatie negatief. Alleen ben jij degene die denkt en is je interpretatie daarmee wel degelijk beïnvloedbaar. Automatische gedachten zijn net als de automatische piloot in het vliegtuig uit te zetten, al moet je je er wel bewust van maken dat het kan.

Gisterenavond kon ik ervoor kiezen om mijn kat achter het behang te plakken (daargelaten dat ik geen behang heb) en zachtjes huilen om de gesneuvelde schaaltjes. In plaats daarvan besloot ik de situatie te laten zoals die was, inclusief schaaltjes die ik eigenlijk toch zelden gebruikte (en anders wel nieuw kon kopen) en mijn katten die beiden al geschrokken waren. Ik koos ervoor niet wakker te liggen om hetgeen wat was gebeurd (al lag ik uiteindelijk nog seeds wakker).

De pessimist

Ik weet van mezelf dat ik nog al eens de neiging heb mijn blauwgrijze bril op te zetten. Niet die roze, nee, ik ken mezelf meer als de pessimist. Daar ben ik niet trots op en ik kies er dan ook bewust voor dat het niet de overhand krijgt. Dus niet “wat als…” maar eerst zien of het werkelijk zover komt. Niet “het lukt toch niet,” maar het blijven proberen. En blijven proberen. Steeds blijven proberen.

En niet “ik wil niet,” maar “ik wil.” Ga je je focussen op de dingen die je wilt voorkomen of de dingen die je tegemoet wilt gaan? Ga je je focussen op het negatieve of het positieve? Ga ik me focussen op de problemen of de oplossingen?

Week 5

Het valt me overigens op dat dit onderwerp vergelijkbaar is met hetgeen ik vorige week vertelde over wel of niet de slachtofferrol aannemen. In een dip zit ik niet meer maar het interpreteren van situaties blijft iets wat me bezighoudt.

Afgelopen week besefte ik weer eens hoezeer mijn interpretatie een omslag heeft gemaakt. Afgelopen week was namelijk een behoorlijke stressvolle week. Mijn nieuwe blog lay-out werd online gezet – wat vinden jullie? – en dat ging natuurlijk niet probleemloos. Jullie hebben het hopelijk niet gemerkt maar verschillende keren heeft mijn blog er ’s nachts even uitgelegen. Maar waar ik voorheen volledig in de stress zou schieten (en misschien zelfs naar eten zou grijpen) heb ik het nu gewoon kunnen laten voor wat het was.

Kijk, die stappen heb ik al gemaakt. Van negatief (en wanhopig) naar positief (en hoopvol). En als ik het kan… tja, dan kan jij het ook!

WIST JE AL DAT FREUD AND FRIES OOK EEN FACEBOOKPAGINA HEEFT? JE KUNT ME OOK OP INSTAGRAM VOLGEN VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!