The dark side of Instagram

The dark side of Instagram | Freud and Fries

❝I can keep my mouth shut, but I can’t close my eyes forever.

Er moet me iets van het hart, jongens. Iets wat eigenlijk niet aan mij is om iets over te zeggen – gewoon een bystander. Iets wat me nooit in dank zal worden afgenomen, zou ik het daadwerkelijk direct zeggen. Iets wat ik me stiekem behoorlijk angst inboezemt om een uitspraak over te doen. Maar óók iets waarover ik gewoon niet langer mijn mond gesloten kan houden omdat het me echt zorgen baart. Mijn zorgen zullen waarschijnlijk niets veranderen aan de situatie, maar als niemand iets doet, blijft sowieso alles hetzelfde.

Wat zijn we toch aan het doen?

Instagram is een positieve plek. Ja, volgens sommigen is het te commercieel, volgens anderen niet real genoeg. Dan komt er een keerpunt en bewegen we een tijdje in de tegenovergestelde richting. Tot we dáár weer genoeg van krijgen. Maar los van dat is Instagram vooral die positieve plek. Die lovende plek. Er is geen andere plek waar zoveel met complimentjes wordt gestrooid als op Instagram. Hartstikke mooi. Zien we graag.

Maar daar schuilt ook meteen het grote gevaar.

❝Je ziet er geweldig uit!
❝JOUW LICHAAM!
❝#goals!

Wat zijn we toch aan het doen?

We prijzen lichamen de hemel in, zonder te weten wat iemand doet voor dat lichaam. Hoe strak houden ze zich aan hun voeding? Wat moeten ze ervoor doen? Wat moeten ze ervoor laten? Hoe hard raken ze in paniek als niet alles volgens plan verloopt? Welke sociale gelegenheden moeten ze ervoor mijden? Hoe obsessief zijn ze aan het sporten? Straffen ze zichzelf af wanneer ze eens niet gaan? Slepen ze zich erheen al voelen ze zich slap, vermoeid en futloos? Kunnen ze ook eens níet gaan, zonder dat vreselijke schuldgevoel?

Hartstikke knap: die ijzersterke mindset en discipline. Bewonderenswaardig. Maar iemand met anorexia heeft ook een ijzersterke mindset en discipline. Hoe knap en bewonderenswaardig vinden we dát?

Ik wil niet direct verbanden gaan leggen, maar ik zie wel gelijkenissen. Verschillende bikini-atleten die met behulp van een coach bezig zijn met afvallen: een platte buik, slanke benen, een laag vetpercentage. Strakke plannen, uitgerekende macro’s, zes keer per week sporten. Toewerken naar een doel. Zo droog mogelijk op dat podium staan. Slank, strak, “het perfecte lichaam.” Daar alles voor doen en laten wat nodig is. Ongeacht wat een ander daarvan denkt. Bakjes mee met afgewogen voedsel. Etentjes afwijzen. In paniek raken wanneer je eens te veel eet.

❝Ja. Een mooi doel. Of een verkapte eetstoornis? You tell me.

Dit gaat natuurlijk lang niet voor iedereen op, dat besef ik ook wel, maar als ik sommige meisjes op het podium zie staan, roept dat wel vraagtekens bij me op. Mooi gespierd? Ik zie vooral mager. Vraagtekens. En heel veel zorgen.

En wat doen wij?

Wij moedigen het aan. Wij bekrachtigen dat doorzettingsvermogen, die discipline, dat strakke lichaam, die platte buik. We moedigen aan, spreken bewondering uit en zijn stiekem een beetje jaloers. We reageren verontwaardigd wanneer een ander daar iets over zegt, zelfs al geeft diegene aan enkel bezorgd te zijn. Ja, we bedoelen het allemaal zo goed. Maar beseffen we wel wát we doen?

We houden het in stand. We zijn – ja, ik ga het dan toch maar zeggen – bijna een soort pro-ana website. “Plaats hier je foto. Hoe strakker, hoe meer likes je krijgt.” Wat uiteindelijk leidde tot een tegenbeweging, de let’s get real-hype, die vervolgens weer zo wordt uitgemolken dat het gaat irriteren. Maar de achterliggende gedachte, die was goed.

Maar eigenlijk heb ik het niet eens per se over bikini-atleten. Daarbij is in ieder geval (als het goed is) nog een goede coach die het in de gaten houdt. Maar hoe zit het dan met die “fitgirls” die we dagelijks op onze Instagram voorbij zien komen? De meisjes die we steeds smaller zien worden, die no days off promoten en altijd weer dezelfde gezonde maaltijden eten met producten waarvan je weet dat ze zo low cal mogelijk zijn. Je mag er niets van zeggen want het is háár leven, maar je zou willen dat iemand er iets van zegt want het is haar léven.

Een ijzersterke discipline. Een obsessieve mindset. Een verstoord leefpatroon?

Ik maak me zorgen, ja. 

Ik vraag me af hoe lang dit nog zal doorgaan. Ik vraag me af hoe lang we nog stil gaan blijven. Ik vraag me af wanneer het geoorloofd is in actie te komen. Misschien niet ik, maar ik hoop dat iemand het doet.


MEER LEZEN? HOUD FREUD AND FRIES IN DE GATEN OP FACEBOOK OF INSTAGRAM!

10 reacties op “The dark side of Instagram”

  1. Laure schreef:

    Vind je niet dat je zelf ook obsessief sport dan? Jouw gewicht is miss niet te mager maar het is wel behoorlijk intensief en n drive voor je om elke dag maar n zo leuk mogelijke fitgirl post te plaatsen. Ik vind het ietwat hypocriet. Wel goed geschreven.

    • Monique schreef:

      Hey Laure, ik had er zo nog niet over nagedacht. Ik denk dat ik ook niet had verwacht dat het hypocriet zou overkomen gezien ik inderdaad vind dat ik niet obsessief sport. In tegenstelling tot vroeger is het prima om drie à vier keer te gaan, kan ik ook prima niet gaan als er onverwachts iets anders gepland wordt en plan ik niet mijn leven eromheen. Ik denk (dat hoop ik tenminste) dat dat ook niet het beeld is wat ik probeer neer te zetten op Instagram. Ik vind het heerlijk om te trainen, maar dat hoeft absoluut niet ten koste te gaan van andere dingen. Thanks voor je reactie!

  2. Sofie schreef:

    Er is 1 iemand op instagram waarbij ik hetzelfde afvraag. Het hele jaar bizar droog, zo droog dat het niet gezond kan zijn voor een vrouw. En inderdaad van die praatjes over de juiste mindset en keuzes etc maar het ziet er gewoon ongezond uit.

    • Monique schreef:

      Hey Sofie, ik snap wat je bedoelt! Ik heb wel even de initialen weggehaald uit je post om te voorkomen dat het direct aan personen wordt gericht. Wel enorm goed om te lezen dat je het herkent, hopelijk geldt dit ook voor meer mensen zodat er wat in gaat veranderen. Thanks voor je reactie!

  3. IrisM schreef:

    Mooi geschreven monique en helemaal waar. ik herken dit erg vaak op instagram. Ik hoop dat dit voor velen een eye-opener kan zijn.

  4. Lynet schreef:

    Goed artikel! Zo heb ik er eerlijk gezegd nog nooit over na gedacht maar je hebt helemaal gelijk. En ik doe er zelf nog aan mee ook. Ga er zeker wat meer op letten
    Zelf probeer ik ook het obsessieve los te laten en dat gaat zeker met ups en downs, maar voel me er langzaamaan beter bij!

    • Monique schreef:

      Wow, Lynet! Meer reacties als de jouwe graag! Ik denk dat het heel normaal en menselijk is en ook juist goed om mensen complimenten te geven, dus begrijpelijk dat je er niet bij stilstond (en velen met je!). Wat enorm goed dat je er zelf ook mee bezig bent het wat los te laten! Good luck, girl!

  5. Naomi schreef:

    Heel herkenbaar! Ook de reden dat ik mijn focus op Instagram verleg. Moet wel eerlijk zeggen dat het wel lijkt alsof je zelf ook dagelijks naar de sportschool gaat. Weet dat het 3-4 x per week is, maar wel veel foto’s in sportoutfit/sportschool. Of het zijn voedingsfoto’s die voorbij komen. Niet hypocriet, maar wel goed om ook in je achterhoofd te houden.

    • Monique schreef:

      Thanks Naomi! En is zeker waar, maar als het goed is zie je ook dat ik daarnaast ook ga borrelen, mijn rust neem en mijn voedingfoto’s niet allemaal de “healthy” plaatjes zijn (vooral burgers, fries en softijsjes, haha). Dat is ook wat ik op mijn IG probeer te laten zien: je kan best sporten (met mate), genieten van het leven zonder dingen ervoor af te zeggen en te vermijden, zonder dat het obsessief wordt en toch je doelen behalen. Maar zeker goed om altijd in de gaten te houden wat je laat zien!

Laat een reactie achter op Monique Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *