Monique Op Maandag #16 ♡ Nieuwe baan

Als ik afgelopen week moet samenvatten in twee woorden zou het “nieuwe baan” zijn. In mijn vorige update vertelde ik het al: ik heb nieuw werk; het is een tijd van verandering. Van maandag tot donderdag (eigenlijk vrijdag, maar ik doe ook de VGCt-cursus) vertrok ik ‘s morgens naar Arnhem voor een speed introductie niet speedspeed, ik bedoel vooral snelheid. Een week volgepropt met informatie.

https://www.instagram.com/p/BGTPnX3mp_E/

Maandag • Holiday Inn Express

Op maandag namen mijn bakjes en ik de trein over de Waal voor de eerste dag. Gekleed in een nette broek en blouse – want ‘s avonds etentje met de directie – kroop ik weer in de “lesbanken” voor een kennismaking met de directeur, de cursusleiders en anderhalf uur aan kledingvoorschriften. Leerde ik dat stippen me jong en vrouwelijk maken en strepen me directief en mannelijk; het onderscheid tussen formeel en business casual; en dat ik nog steeds geen idee heb wat “grillige kleding” is. Besefte ik dat naar mijn werk gaan in m’n sportoutfit echt not done zou zijn grapje hè (en dan bedoel ik niet grapje dat het not done is) en ik helaas ook mijn witte Nikes thuis zou moeten laten.

‘s Avonds verbleven we in Holiday Inn Express, wat echt een dikke prima hotel is, waar we ieder een eigen kamer hadden inclusief superrelaxede badkamer (ik ben dan ook meteen gaan douchen) en bed met keuze tussen een firm en een soft kussen. WOEHOE!

https://www.instagram.com/p/BGWU-mRGpwQ/

Dinsdag • Food poisoning

Hoewel ik mijn food preps niet vergeten was (en meteen al tot “dat meisje met die fancy bakjes” was gebombardeerd door mezelf vooral) had ik ook al vooraf de beslissing gemaakt maandagavond gewoon mee te doen met het etentje en ook ‘s ochtends me te laten verrassen door het hotelontbijt. Er zijn tijden geweest dat ik dat absoluut niet zou doen, dus ik waarder het alleen maar des te meer dat ik het nu wel kán doen.

Godzijdank ging ik maandagavond voor het zalmvoorgerecht en niet de carpaccio, want op dinsdagochtend aan het ontbijt bleek de helft van de groep (de carpacciohelft dus) ziek en misselijk te zijn geweest. Een van de meisjes was zelfs ‘s nachts nog opgehaald door haar vader. De rest van de dinsdag werd – zonder enige buikpijn, woehoe! – gevuld met protocollen.

https://www.instagram.com/p/BGYd9u0mp__/

Woensdag • Low carb

Low carb dagen vind ik de zwaarste dagen. Oké, op die refeed-dagen na, maar dat heeft meer te maken met keuzestress. Het kost me deze dag veel meer moeite om op te letten tijdens de introductie en het wordt extra zwaar doordat we de hele dag achter de laptop zitten.

Wanneer ik ‘s avonds thuiskom, gaat het dan ook “helemaal mis.” Helemaal mis is natuurlijk wel erg zwart-wit en zo zie ik het zelf ook niet, maar ik beland van mijn avondeten in een fikse eetbui en het kost me vervolgens enorme moeite mezelf alsnog naar de sportschool te slepen.

https://www.instagram.com/p/BGZ8jksmp_b/

Ik doe het wel. Juist omdat ik weet dat het me eruit kan trekken. Bovendien wil ik mezelf niet gaan “straffen” door thuis te blijven en zielig met mijn hoofd onder de dekens te kruipen. When life hits you, you gotta keep going!

Donderdag en vrijdag • Het gaat nooit meteen goed

Ondanks het goede voornemen kost het me ongelofelijk veel moeite mijn voedingsschema direct weer op te pakken. Ik ken mezelf – ik kan best streng zijn – en spreek mezelf vooral toe dat het oké is, dat het echt niet meteen goed moet gaan. Ook, als ik er bij stilsta, is het helemaal niet zo onlogisch dat dit gebeurt. Immers, heb ik niet een enorm drukke, wellicht zelfs een beetje stressvol te noemen, week “achter de rug” waarin ik structureel te weinig slaap en structureel overladen wordt met nieuwe informatie?

Tijd om daadwerkelijk een beetje mild voor mezelf te zijn.

https://www.instagram.com/p/BGgsT8HGpyc/

Zaterdag • Health Advies Breda

Hoewel ik eigenlijk mijn afspraak wilde uitstellen – iets met niet willen toegeven dat het de laatste dagen wat minder ging – weet Zwier me toch “over te halen” de treinreis te maken. En gelijk heeft hij natuurlijk: hij kan veel meer voor me betekenen wanneer ik tegen dingen aanloop dan wanneer het goed gaat. Een cliënt in mijn therapiekamer met wie alles voorspoedig gaat is natuurlijk leuk om te horen, maar kan ik verder weinig bieden. Ik had het kunnen weten dus.

De afgelopen weken toch nog 1,7% gezakt in vet en daarmee ben ik veranderd van tevreden naar tevreden (want let’s get real, ik ben ook gewoon tevreden); nu wordt het tijd om wat meer lijnen te gaan zien en een separatie van spieren te maken. Mijn low carb dag gaat eruit (hoezee!) en mijn refeed wordt ingepland (hoezee!). Hulp vragen was nog nooit zo leuk (en helaas nog steeds wat moeilijk).

Zondag • DRC Cup

I don’t always plan activities but when I do… plan ik ook gewoon de hele week bomvol. Op zondag neem ik opnieuw de trein naar Braboland voor een bezoekje aan de DRC Cup, de powerlift wedstrijd waaraan een collega van me meedoet.

In de eerste instantie is het nog best een gedoe om de plek te vinden; er staat gewoon niets aangegeven en we moeten het bij het sportcentrum vragen. Blijkt het natuurlijk in het zaaltje ernaast te zijn – als we net wat langer hadden doorgelopen hadden we het waarschijnlijk al gespot. De DRC Cup, wellicht dan wel de grootste open powerliftwedstrijd in Nederland – is eigenlijk maar een zwak aftreksel van wat ik bij de SAP-cup heb gezien. Wel tof om weer eens bij te zijn, omringd door (met name) mannen met een enorme focus op flink met gewichten smijten (duwend en trekkend). Ook tof dat ik eens Sebastiaan (@insulinjunk) in real life heb kunnen spreken.

Al met al een goed dagje en dus ook een goede (maar stressvolle) week. Hoe zou jouw week eruit?

BLIJF UP TO DATE EN VOLG FREUD AND FRIES OP FACEBOOK EN INSTAGRAM OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN!