Monique Op Maandag #2 ♡ Niet proberen maar doen

Monique Op Maandag | Freud and Fries

Mijn werkgever reikt een flesje water naar me uit. “Kijk, dít is proberen.” Hij grijpt met zijn vrije hand naar het flesje, links ervan; rechts ervan; erboven; eronder, maar in feite altijd ernaast. “Ik probeer het flesje te pakken.” Dan pakt hij het flesje in één keer vast. “Nu doe ik het.”

Vorige week gaf ik aan dat ik de afgelopen periode in een soort pre-fase heb gezeten, wanneer het aankomt op de cut. Niet alleen omdat ik nog zoekende was naar wat werkte voor mij en hoe ik het allemaal het beste kon aanpakken, maar ook omdat ik mezelf steeds zei “ik ga het proberen.” Ik ga het proberen, maar nooit ik ga het doen. Waardoor ik mezelf steeds het excuus gaf het niet echt te doen.

Ik zeg bewust niet “waardoor ik mezelf steeds het excuus gaf om te falen.”

Hoezo dan?

❝Doen staat niet gelijk aan slagen.

Doen staat niet gelijk aan slagen. Ik merkte dat het in mijn gedachten een obstakel werd: ik mag niet zeggen dat ik het ga doen als ik kans heb dat het mislukt. Dus het bleef steeds bij een “ik ga het proberen.”

Herken je dat?

“Ga je… [vul maar aan]?”
“Ja, ik zal het proberen.”

Want zeggen dat je het gaat doen voelt als een soort commitment dat het ook werkelijk precies zo moet gaan zoals je “beloofd” hebt. En doe je het niet, dan ben je een mislukkeling. Zolang je zegt dat je het gaat proberen, heb je nog de mogelijkheid te ontsnappen.

❝Ik heb het in ieder geval geprobeerd.

De avond voordat ik met mijn cut van start ging, zei ik: “ik ga het proberen,” maar ik werd tot orde geroepen. Je gaat het niet proberen, je gaat het gewoon doen. Het rare was dat op het moment dat ik dat ook tegen mezelf zei (“ja, ik ga het doen”), ik opeens ook een heel andere gewaarwording ervoer. En besefte dat zeggen dat ik het ga doen helemaal niet betekent dat ik dan niet alsnog de mist ik mag gaan. Dat ik niet alsnog kan ontdekken dat iets niet op die manier voor me werkt. Dat ik niet mag vallen en opstaan en tja, ook die tweede keer weer over mijn eigen voeten mag struikelen.

We hoeven geen onderscheid te maken tussen proberen (en falen) en doen (en slagen). Het enige verschil wat je gaat maken is hoe je al in het proces stapt en of je het daadwerkelijk aangaat. Je (en dat geldt dus ook voor mij) kan kiezen: blijf je naast het flesje grijpen of pak je het vast?

VOLG FREUD AND FRIES OP FACEBOOK OM OP DE HOOGTE TE BLIJVEN VAN DE LAATSTE BERICHTEN OF OP INSTAGRAM VOOR EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *