Als klein meisje was ik gek op shakes. Milkshakes, om precies te zijn. Mijn ouders woonden midden in het dorp, vijf minuten lopen naar school, twee minuten lopen naar de plaatselijke friettent. Op zondag was standaard frietdag, ‘s avonds werden mijn broertje en ik eropuit gestuurd met een klein zwart portemonneetje met zo’n tien of twintig gulden (hoeveel was het destijds?) voor een familiezak friet en snacks. Of ieder ons eigen bakje.
Standaard recept. Mijn oom stond altijd achter de toonbank en groette ons met een familiale groet. “Hoe is het met jullie pap en mam?” Hij bakte de friet en de frikandellen, de gehaktbal voor pap en de kroket voor mam. Voor mijn broertje en mij een milkshake. Altijd aardbei. “Groetjes thuis!”
Met de sterk geurende friet liepen we naar huis, af en toe inhalerend in de papieren zak. Gelukkig was het maar twee minuten lopen.
Later haalde papa de frietpan tevoorschijn en rook de hele avond de keuken naar frituurvet. We aten die krokante, smalle frietjes uit de supermarkt met frikandellen die we zelf in de lengte doorsneden om er mayo en curry in te doen. Nooit echt zo lekker als bij de friettent. Nooit echt zo lekker als friet van mijn oom. En altijd zonder mijn milkshake aardbei middel.
Voor de kers smoothies die ik eerder maakte, zonder eiwitpoeder, klik hier: gezonde kers smoothie.
Psychologie, sporten, koken en bakken, dat zijn mijn grote passies. Dat is ook wat je hier zult terugvinden op Freud and Fries en waar ik steeds iets leuks over probeer te schrijven. Ik hoop jou te kunnen inspireren, niet alleen om ook de keuken in te duiken, maar ook om het beste uit jezelf te halen. Heb je een vraag, stel die dan hier. En nog meer over mij? Dat lees je hier.
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies.
Bekijk het volgende voor meer informatie, inclusief hoe je deze verwijdert of blokkeert:
Ons cookiebeleid
Social
Follow me on: