Ik zou er eigenlijk een prettige herinnering aan moeten hebben – als klein meisje (en dan bedoel ik natuurlijk écht klein; niet de 1 meter 61 die ik vandaag de dag ben, wat I know nog steeds best klein is) waren dat samen met frietjes de keuzemogelijkheden als mijn neefjes, nichtjes, broertje en ik bij opa en oma bleven slapen – maar om de een of andere reden word ik nooit echt enthousiast van het idee van pannenkoeken (of wafels).
Goh, dat was een lange zin.
Is het omdat we altijd pannenkoeken of frietjes mochten eten bij opa en oma – de droom van ieder kind toch? – en het daarom saai werd? Of is het omdat mijn eerste pannenkoek na jaren zonder zo tegenviel dat de gedachte eraan alleen al weerzin bij me oproept? Of heb ik te veel eiwit-banaanpannenkoekjes (of is het banaan-eiwit?) gegeten in die tijd dat ik nog elke dag mijn pannenkoekpan in gebruik had?
Wat het ook is, waar iedereen de slingers uithangt omdat het #pancakesunday is, doe ik gewoon nog een havermoutje. Maar heeeeeel soms. Heel soms maak ik ook wel eens pannenkoeken. Of wafels dus!
Psychologie, sporten, koken en bakken, dat zijn mijn grote passies. Dat is ook wat je hier zult terugvinden op Freud and Fries en waar ik steeds iets leuks over probeer te schrijven. Ik hoop jou te kunnen inspireren, niet alleen om ook de keuken in te duiken, maar ook om het beste uit jezelf te halen. Heb je een vraag, stel die dan hier. En nog meer over mij? Dat lees je hier.
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies.
Bekijk het volgende voor meer informatie, inclusief hoe je deze verwijdert of blokkeert:
Ons cookiebeleid
Social
Follow me on: